Halo! Czy mnie widzisz?

Ostatnie lata XX wieku to czas rozwoju globalnej gospodarki. Coraz częściej niezbędne stają się więc narzędzia do szybkiej komunikacji, pozwalające na przekazywanie obrazu, tak aby umożliwić wirtualne spotkania ludzi znajdujących się w różnych zakątkach Ziemi.

Pomysł na wideofon, czyli unowocześnienie telefonu poprzez dodanie obrazu do przesyłanego dźwięku, zrodził się w połowie lat trzydziestych – tuż po wynalezieniu telewizji. Niestety, do dzisiaj – pomimo istnienia odpowiednich środków technicznych – nie doczekał się on masowej realizacji. Fenomen ten często tłumaczy się niechęcią użytkowników do oglądania rozmówcy, albowiem telefon zapewnia większą anonimowość. Pierwszą jaskółką wróżącą zmianę tego nastawienia są wideopołączenia lansowane od początku lat dziewięćdziesiątych przez koncerny telekomunikacyjne. Dlaczego – czyżby nagle zmieniły się gusta abonentów? Można stwierdzić, że tak, gdyż interaktywny przekaz wizyjny stał się ważny przede wszystkim dla dużych firm międzynarodowych lub wszędzie tam, gdzie sprawny przepływ informacji ma zasadnicze znaczenie w podejmowaniu decyzji.

Konferencje, telewizja i Internet

Jednym z najlepszych sposobów na podejmowanie decyzji lub na wyrobienie sobie opinii na jakiś temat jest przedyskutowanie problemu ze współpracownikami bądź ekspertami. Jednak często zdarza się, że umówienie na spotkanie paru osób w tym samym miejscu i o tym samym czasie jest niezwykle trudne. Powyższy problem dotkliwie odczuwany był przez dziennikarzy telewizyjnych, przygotowujących programy z udziałem kilku zaproszonych polityków. To właśnie oni wpadli na pomysł bezpośredniego połączenia wizyjnego pomiędzy dwoma oddalonymi studiami TV – tak na początku lat sześćdziesiątych narodziły się wideokonferencje (telekonferencje) realizowane za pośrednictwem łączy telewizyjnych.

W latach dziewięćdziesiątych rozwój komputerów i Internetu spowodował zmianę tradycyjnego znaczenia terminu “wideokonferencja”. Dziś słowo to zaczyna bardziej kojarzyć się z małą kamerą (indywidualne konferowanie “na wizji”) podłączaną do komputera za pośrednictwem złącza USB (patrz: test kamer internetowych – CHIP 2/2000, s. 96) niż z realizacją programu telewizyjnego (dyskusja w studiu). Z drugiej strony dostępne w sprzedaży profesjonalne systemy wideokomunikacyjne oferują możliwość przeprowadzenia prawdziwej konferencji on-line za pośrednictwem ISDN-u. Urządzenia te łączą w sobie zalety małych i elastycznych systemów internetowych, wykorzystujących oprogramowanie typu NetMeeting, z możliwościami technicznymi studia telewizyjnego.

INFO
Grupa dyskusyjna
Uwagi i komentarze do artykułu: #
Pytania techniczne do zagadnień poruszanych w tekście: #
Internet
Dystrybutorzy sprzętu wideokonferencyjnego:
http://www.rwttp.com.pl/
http://www.optimus.pl/
http://www.asterix.pl/
http://www.forlans.com.pl/
http://www.pik-net.pl/
http://www.gandalf.com.pl/
http://www.netin.com.pl/
Producenci urządzeń wideokonferencyjnych:
http://www.picturetel.com/
http://www.vcon.com/
http://www.vtel.com/
http://www.videoserver.com/
http://www.polycom.com/
http://www.siemensic.pl/
http://www.sony.com/
http://www.avm.de/
http://www.teles.de/uk/hw.html
http://www.aethra.it/
http://www.intel.com/
Informacje techniczne:
http://www.atd.siemens.de/it-dl/hmi98/html/it-dl/e_video.htm
http://www.video.ja.net/
http://k2.avc.ucl.ac.uk/evaluation/index.html
http://www.videobridging.com/
http://matwww.ee.tut.fi/kamu/distancedocs/jarii.htm
http://www.soe.umich.edu/research/tate.html
http://www.videoconferencing.co.uk/
http://www.fvc.com/whitepapers/learning.html
http://www.savie.com/
Lista wideoterminali ISDN mających świadectwo homologacji Ministerstwa Łączności:
http://www.crt.tpsa.pl/isdn/
Więcej:bezcatnews