Jako serwery plików i wydruku zwykle używane są maszyny pracujące pod kontrolą Windows, Novell NetWare lub MacOS. Linux jest zwykle postrzegany wyłącznie jako system, dzięki któremu można podłączyć tanim kosztem sieć lokalną do Internetu.
Wymagania sprzętowe Linuksa są znacznie mniejsze niż konkurencyjnych systemów. Aby z powodzeniem uruchomić serwer pocztowy, firewall czy serwer WWW, zwykle wystarcza procesor 486 i 4 MB RAM-u. Dzięki swej uniwersalności Linux może mieć dużo więcej zastosowań – możemy go wykorzystać np. jako serwer plików i wydruku w małej sieci osiedlowej (CHIP 2/2000, s. 186). Do integracji systemu z siecią lokalną służą dwa pakiety: emulator NetWare MARS lub Samba. MARS jest dużo wolniejszy, dlatego zajmiemy się tym drugim rozwiązaniem.
Podstawowa konfiguracja Samby została opisana w CHIP-ie 4/99 (s. 190). Poniżej przedstawimy kilka rozwiązań, ułatwiających skonfigurowanie Linuksa jako serwera plików oraz wydruku dla komputerów pracujących pod kontrolą Windows. Wszystkie opisy plików, ścieżki do nich oraz parametry podajemy na przykładzie jednej z najpopularniejszych dystrybucji – Red Hata. W innych wersjach Linuksa mogą się one różnić.
Dostrajanie systemu
By móc korzystać z zasobów Samby, trzeba się do niej zalogować. Stanie się to, gdy użytkownik skorzysta z jakiegokolwiek zasobu. Jeżeli zechcemy skorzystać z zasobu dostępnego dla wszystkich, nie będziemy nawet musieli podawać nazwy użytkownika czy hasła. Jednak bez względu na to, czy użytkownik musiał podawać hasło, to gdy pomyślnie dostał się do jakiegokolwiek zasobu, uruchomiony zostanie w Linuksie proces smbd, odpowiedzialny za bieżącą sesję. Proces ten startowany jest tylko raz dla każdej sesji. Jeżeli zalogujemy się ponownie z innego komputera, to zostanie uruchomiony kolejny proces. Możemy sprawdzić, jakie numery procesów (PID) mają poszczególni użytkownicy, wykonując polecenie smbstatus -b. Pierwsza kolumna wyświetlonych zawiera numer procesu.
Liczba otwartych plików
Zgodnie z domyślnymi ustawieniami Samby (demona smbd ) użytkownik może otworzyć w sesji maksymalnie 100 plików. Jeżeli chcemy korzystać z Samby z poziomu programów pracujących w systemie DOS (lub w oknie DOS-owym Windows) i otwierać wiele plików, to musimy również zmienić parametry DOS-a. Maksymalną dopuszczalną liczbę otwartych zbiorów w tym systemie określa zmienna FILES, której wartość określamy w pliku
config.sys
(na przykład
FILES = 200
).
O maksymalnej liczbie otwartych plików w Linuksie decydują zmienne NR_FILE oraz NR_OPEN, które znajdują się w pliku /usr/src/linux-<wersja_jądra>/include/ linux/fs.h. Parametr NR_OPEN wyznacza limit liczby deskryptorów plików w systemie. W zależności od wersji jądra zmienne te mogą przyjmować różne wartości. Dla jądra 2.0.36
NR_OPEN
ma standardowo wartość 256, a
NR_FILE
–
1024
. natomiast dla jądra 2.2.5 zmienna NR_OPEN jest równa 1024, a
NR_FILE
–
4096
. Wartości te należy przykładowo zwiększyć odpowiednio do 1024 oraz 4096. Jeżeli okaże się, że maksymalna liczba możliwych do otwarcia plików jest zbyt mała w stosunku do wymaganej, to podczas pracy mogą wystąpić poważne problemy, a na konsoli pojawi się komunikat o błędzie.
Uwaga:
jeśli liczba użytkowników naszej sieci przekracza 50, warto od razu zwiększyć wartości wspomnianych zmiennych.
—
| INFO Grupy dyskusyjne Uwagi i komentarze do artykułu: # Pytania techniczne dotyczące zagadnień poruszanych w tekście: # Ogólnopolska grupa poświęcona zagadnieniom sieciowym w Linuksie: pl.comp.os.linux.sieci Internet DOS-owe klienty Samby #.OS2/ # # Narzędzia do obsługi Samby http://us1.samba.org/samba/GUI/ Program Samba Edit http://pl.samba.org/pub/unix/net/samba/smbedit/ Na CD-ROM-ie w dziale Software | Konfiguracja Samby znajdą się przykładowe pliki smb.conf, printcap i smbprint |
