Zamiast taśmy filmowej

Odrobina pomysłowości oraz kilka megabajtów darmowego oprogramowania, pobranego z Internetu, pozwolą zamienić domowego peceta w wydajny system do montażu i archiwizacji filmów wideo. Potrzebny jest tylko tuner TV.

W CHIP-ie 12/99 na stronie 124 przedstawiliśmy specjalistyczne karty przechwytujące, umożliwiające digitalizację i edycję materiału wideo za pomocą komputera osobistego. Choć większość z nich – jeżeli nawet nie wszystkie – zapewnia jakość obrazu, którą można określić jako niemal studyjną, to ze względu na wysoką cenę (minimum 2000 zł) urządzenia te pozostają poza finansowym “zasięgiem” użytkowników domowych pecetów.

Cyfrowa archiwizacja filmu z minionych wakacji czy własnych imienin, nakręconego “z ręki” kamerą wideo, na szczęście nie musi być tak kosztowna. Trafne jest tutaj porównanie “motoryzacyjne”: do celu można dojechać szybko drogim mercedesem, ale równie dobrze można wybrać tańszego, choć wolniejszego malucha.

Okna dialogowe przeznaczone do konfiguracji tunera AIMS VHX ’98 (układ Brooktree Bt848A). W przypadku innych modeli rozmieszczenie poszczególnych parametrów sterowników może być nieco inne.

W domowych komputerach często instalowane są tunery telewizyjne, bazujące na procesorach przechwytujących firmy Conexant (poprzednio Brooktree) Bt848 i Bt878 oraz ich odmianach. Coraz powszechniej używane są także karty graficzne wyposażone w wejścia i wyjścia wideo, dzięki którym również można dokonać cyfrowej rejestracji filmu. Wszystkie te urządzenia łączy jedno – cena ich zakupu jest o rząd wielkości niższa niż profesjonalnych kart wideo. Także oprogramowanie potrzebne do komputerowego nagrywania filmów można zdobyć bezpłatnie w Internecie lub skopiować z CHIP-CD. Niektóre opisane niżej aplikacje są produktami komercyjnymi, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zastąpić je darmowymi odpowiednikami.

Przed przystąpieniem do opisu sposobów nagrywania należy odpowiedzieć jeszcze na pytanie, dlaczego warto zapisywać filmy w postaci cyfrowej. Przede wszystkim taki materiał można łatwo nagrać na płytę CD, która jest znacznie trwalsza od taśmy magnetycznej. Kolejną zaletą cyfrowego “kina” jest możliwość obróbki filmu: edycji, dodania napisów czy modyfikacji dźwięku. Chociaż niektóre profesjonalne magnetowidy dysponują podobnymi funkcjami, montaż komputerowy jest znacznie wygodniejszy i przede wszystkim – tańszy. W dalszej części tekstu nie będziemy opisywać samego procesu cyfrowego montażu. Skupimy się na digitalizacji obrazu i wyborze wyjściowego formatu wynikowego pliku wideo.

Konfigurujemy komputer

Przed przystąpieniem do nagrywania filmu należy odpowiednio przygotować komputer. W momencie przechwytywania wideo najbardziej obciążanym komponentem jest dysk twardy. Od jego wydajności zależy, czy podczas nagrywania zostaną zgubione ramki obrazu, a co za tym idzie – czy późniejsze odtwarzanie będzie płynne. Najlepiej przeznaczyć na film zupełnie pustą partycję. Jeżeli nie ma takiej możliwości, dane już zapisane należy zdefragmentować, tak aby podczas nagrywania dysk nie wykonywał zbędnych skoków głowicami. Można do tego celu wykorzystać Defragmentator instalowany z systemem Windows albo narzędzie komercyjne typu Speed Disk z pakietu Norton Utilities

Darmowy program VirtualDub, przeznaczony do nagrywania i edycji sekwencji filmowych, oferuje bardzo zaawansowane opcje przechwytywania, często przewyższające aplikacje komercyjne.

Nowsze “twardziele” mogą pracować w trybie DMA, dzięki któremu procesor komputera nie jest prawie wcale obciążany podczas operacji dyskowych. Jeżeli posiadany dysk twardy obsługuje ten tryb – bezwzględnie należy go włączyć. W tym celu otwieramy okno Menedżera urządzeń, klikamy nazwę żądanego dysku prawym przyciskiem myszy i z menu wybieramy polecenie Właściwości. Opcję DMA znajdziemy na zakładce Ustawienia .

Kolejnym komponentem peceta, używanym podczas digitalizacji, jest karta dźwiękowa, która na ogół przejmuje nagrywanie fonii. Należy sprawdzić, czy wyjście liniowe dźwięku z magnetowidu lub kamery jest podłączone do odpowiedniego wejścia karty dźwiękowej. W

Mikserze

, we Właściwościach nagrywania, należy wybrać źródło oraz głośność – ten ostatni parametr możemy ustawić na wartość maksymalną.

VirtualDub nagrywa w jednym z dwóch trybów: systemowym (AviCap) lub własnym (Internal). Dzięki temu drugiemu możliwe jest włączenie tzw. Spill Systemu, pozwalającego na ominięcie bariery 2 GB dla pojedynczego pliku AVI.

Do wygodnego wykonania opisanych dalej operacji powinien wystarczyć komputer z procesorem Pentium II 400 MHz i pamięcią 64 MB. Wydajność takiego zestawu umożliwi nagranie filmu wideo nawet w dużej rozdzielczości bez utraty pojedynczych ramek obrazu. Większa moc obliczeniowa procesora pozwoli jednak na skrócenie czasu konwersji danych do wybranego formatu wyjściowego. Dalsza część tekstu będzie dotyczyła głównie tunerów TV z układami Brooktree, np. Aver TVCapture czy Pinnacle Studio PCTV, jednak opisane operacje można bez trudu przeprowadzić, posiadając karty graficzne z funkcjami przechwytującymi, np. ATI All-In-Wonder 128, Matrox Marvel G200/G400, ELSA Erazor III ViVo i inne.

Info
Grupy dyskusyjne
Uwagi i komentarze do artykułu:
#
Pytania techniczne do zagadnień poruszanych w tekście:
#
Internet
VirtualDub:http://www.geocities.com/virtualdub/index.html
Adobe Premiere:http://www.adobe.com/products/premiere/main.html
Microsoft Windows Media Encoder:http://www.microsoft.com/windows/windowsmedia
PICVideo:http://www.jpg.com/
DivX:http://divx.ctw.cc/
LSX-MPEG Encoder:http://www.ligos.com/
Panasonic MPEG1:http://www.networkserve.co.jp/mpeg/index_e.html
W dziale Software | Obróbka wideo znajduje się program VirtualDub 1.3c, jego kod źródłowy, pakiet Windows Media Tools 4.1 oraz demostracyjna wersja kodeka Panasonic MPEG-1 Encoder 2.3.
Więcej:bezcatnews