Zainteresowani wiedzą już zapewne, że aby uzyskać dostęp do Internetu za pośrednictwem Neostrady, należy przede wszystkim być w zasięgu świadczenia tej usługi. W praktyce oznacza to, że niestety jeszcze niewielu chętnych może uzyskać to szybkie połączenie. Przedstawiciel TP SA powiedział mi jednak, że w miarę możliwości technicznych dopuszczalne jest podłączanie abonentów nawet spoza obszaru obsługiwanego przez dany węzeł dostępowy. Tak było z naszym łączem.
| Neostrada 2 Mbit/s |
| Interfejs sieciowy: Ethernet 10/100BaseT Zarządzanie: WWW, telnet Cena (z VAT-em): od 320 zł (opłata instalacyjna) + 1283 zł co miesiąc |
| + duży transfer + wygoda użytkownia w sieci LAN – konieczność logowania się po wyłączeniu komputera |
| Dostawca: Telekomunikacja Polska SA http://www.neostrada.pl/ |
Ze względu na dużą odległość dzielącą redakcję CHIP-a od centrali otrzymaliśmy do testów nietypowy dostęp do Internetu z szybkością 1,8 Mbit/s do abonenta oraz 256 kbit/s od abonenta. W ramach Neostrady dostaliśmy – jak wszyscy klienci – dodatkowy pakiet usług sieciowych, tj. 200 MB przestrzeni dyskowej na dowolną liczbę kont poczty elektronicznej oraz serwer WWW w domenie.neostrada.pl, .com.pl lub.pl.
Połączenie z Internetem realizowane w ten sposób sprawowało się niezawodnie. Praktycznie o każdej porze dnia i nocy można było pobierać wszelkie dane z Internetu (z kraju i z zagranicy) z pełną przydzieloną prędkością. Nie muszę chyba nikogo przekonywać jak komfortowo pracuje się w takich warunkach.
Przy aktywacji usługi otrzymujemy od TP SA 16-znakowy kod identyfikacyjny, który jest potrzebny do wygenerowania identyfikatora i hasła. Wykonuje się to tylko raz, przed rozpoczęciem korzystania z Internetu. Strony WWW, za pośrednictwem których to robimy, są dostępne, mimo że jeszcze nie mamy dostępu do reszty Internetu.
Losowo generowane ID oraz hasło mają po osiem znaków. Zalecam od razu je zapisać, są one bowiem potrzebne do ustanowienia połączenia za każdym razem, gdy zostanie ono zerwane z powodu przerwy w dostawie prądu lub po prostu wyłączenia komputera. Neostrada przeznaczona jest bardziej do korzystania z internetowych zasobów WWW aniżeli do ich udostępniania. Temu drugiemu służyć ma przestrzeń dyskowa przydzielona na serwis WWW. Tutaj natknąłem się na małe utrudnienie – identyfikator i hasło potrzebne do zarządzania skrzynkami pocztowymi i serwerem WWW mają po kilkanaście cyfr! Sam interfejs WWW przeznaczony do definiowania nowych kont oraz ich parametrów jest już wygodny i prosty w obsłudze.
Dostarczany do Neostrady 1M i 2M router SpeedStream 5660 ma wbudowaną funkcjonalność translacji adresów (NAT), serwera DHCP i DNS, prostej filtracji IP oraz routingu. Wszelkich ustawień można dokonać za pomocą przeglądarki WWW, ale nie jest to konieczne, jeżeli zadowalają nas ustawienia fabryczne. Po zainstalowaniu urządzenia można je od razu podłączyć do koncentratora w sieci lokalnej lub pojedynczego komputera za pomocą portu Ethernet. To sprawia, że współdzielenie Neostrady 1M i 2M jest wyjątkowo proste. Niestety, cena usługi nawet w najtańszej wersji lokuje ją poza możliwościami przeciętnego polskiego internauty.
