Nie potwierdziły się informacje, że duże pojemności i szybki transfer staną się domeną głowic magnetorezystywnych i zapisu PRML. Choć w najnowszym dziecku Seagate’a – Medalist Pro 2520 i dysku Fujitsu M1623 wykorzystano właśnie te technologie, produkty firmy Western Digital dowodzą, że stosowanie starszych metod (głowice cienkowarstwowe, zapis RLL) niekoniecznie musi oznaczać pogorszenie wydajności. Oczywiście nowe technologie niosą ze sobą poważne udogodnienia: dzięki zwiększonej “gęstości” upakowania informacji w 2,5 gigabajtowym dysku Seagate’a zastosowano tylko dwa talerze, co z kolei ograniczyło liczbę głowic do czterech, przyczyniając się do zwiększenia niezawodności urządzenia: MTBF, czyli średni czas pomiędzy awariami, wynosi zarówno w dysku Seagate’a, jak i Fujitsu – 500 000 godzin. Zmniejszeniu uległa wysokość – Medalist Pro ma tylko 19 mm wysokości; na dodatek Seagate zastosował tu nowy rodzaj obudowy, wykonanej w technologii SeaShield, która chroni elektronikę dysku przed ładunkami elektrostatycznymi, zakłóceniami elektromagnetycznymi i uszkodzeniami mechanicznymi (mogącymi powstać np. podczas instalowania napędu) na dodatek sprawia, że praca napędu jest bardzo cicha (w stanie spoczynku hałasuje on na poziomie 27 dB, gdy tymczasem Fujitsu 35 dB, a Caviary – 37 dB).
Poza różnicami w technologii wykonania głowic i elektroniki czytającej dane istnieje duże podobieństwo pomiędzy napędami: wszystkie stosują wysoką prędkość obrotową: Fujitsu i Seagate – 5400 obr./min, Western Digital – 5200 (czasy, gdy dyski kręciły się z prędkością 3600 obr./min odchodzą już chyba w niepamięć), wszystkie potrafią komunikować się z kontrolerem w szybkim trybie PIO-4 lub DMA Mode 2 (choć niektóre płyty główne niewłaściwie wkrywają tryb pracy Seagate’a jako PIO-2), co ustawia granicę szybkości transferu danych na około 16,7 MB/s. Pozycjonowanie głowic odbywa się z wykorzystaniem mechanizmu embedded servo, a pamięć cache ma wielkość 128 KB. Ponadto wykorzystano technikę S.M.A.R.T – Self-Monitoring Analysis and Reporting Technology umożliwiającą automatyczne monitorowanie pracy napędów i pozwalającą na zgłoszenie komputerowi informacji o błędnym działaniu dysku.
Medalist Pro 2520 dostarczany jest z DiscManagerem, umożliwiającym instalację w komputerach z BIOS-em, który nie obsługuje LBA oraz programem DiscWizard, przydatnym, gdy chcemy Seagate’a dołożyć jako drugi dysk lub wymienić na niego stary. DiscWizard pracuje pod Windows 95 lub 3.x. Sterowniki udostępniające dysk w komputerach ze starym BIOS-em posiada również Caviar.
Mimo dość dużych różnic w wynikach w poszczególnych kategoriach testowych (patrz tabela), wszystkie napędy charakteryzują się bardzo wysokim transferem bezwzględnym (powyżej 6500 MB/s) oraz w miarę krótkim średnim czasem dostępu (na poziomie 10-11 ms). Medalist Pro Seagate’a jest tu zdecydowanym liderem – we wszystkich testach uzyskał najwyższe noty, a z transferem rzędu 8600 MB/s zdobył bezwzględnie pierwsze miejsce wśród napędów testowanych do tej pory w naszej redakcji. Z drugiej strony należy uczciwie przyznać, że napędy Western Digital, pomimo nieco niższych prędkości transmisji, uzyskały niemal identyczne wyniki w teście dBase’a, natomiast dysk Fujitsu, choć ogólnie wyniki ma nieco gorsze, utrzymuje się w ścisłej czołówce, dystansując we wspomnianym teście ubiegłorocznego zwycięzcę (IBM DAQA-32160). Wszystkie napędy bardzo dobrze radzą sobie z obsługą małych plików przy załadowanym programie buforującym (NCache z pakietu Norton Utilities), dowodząc tym samym swojej sprawności w praktycznych zastosowaniach.
W zależności od wymagań i zasobności kieszeni każdy znajdzie z pewnością odpowiedni produkt. Warto dodać, że prezentowane Caviary oraz dysk Fujitsu stanowią środkowe produkty serii, oprócz testowanych modeli są również napędu o podobnych parametrach i innych pojemnościach: 2.1, 2.3, 2.57 MB (Fujitsu) oraz 1.0, 1.2, 1.6, 2.1 i 4.0 GB (Western Digital). Medalist Pro 2520 Seagate’a na razie stanowi osobną pozycję, istnieją natomiast modele EIDE serii Medalist o pojemności do 4 GB.
