Tak było z komputerami – od dowcipów na temat “elektronowych mózgów” do przyjętej bez zastrzeżeń tezy, że bank taki czy inny nie jest w stanie obsługiwać klientów, bo system komputerowy zawiódł. Tak jest z Internetem – dla wielu to wciąż jeszcze nowinka, ale czas kiedy bez zastrzeżeń przyjmiemy wytłumaczenie, że sklep nie może zaakceptować płatności naszą kartą, bo wysiadło łącze internetowe naszego banku, zbliża się wielkimi krokami.
Nadchodzi kolejna rewolucja – technologia globalna jak Internet i militarna jak mikroelektronika: GPS – Global Positioning System.
Navstar GPS, bo tak brzmi pełna nazwa systemu, powstał w roku 1973 jako wspólne przedsięwzięcie marynarki i lotnictwa USA. Od początku jednak był projektowany z myślą o udostępnieniu części usług użytkownikom cywilnym. Miał oferować kompletne rozwiązanie najważniejszego problemu nawigacji – natychmiast dostarczać odpowiedzi na pytania “gdzie jestem?”, “jak daleko do celu?”, w każdym punkcie kuli ziemskiej, przez całą dobę, z dokładnością 10-15 metrów. W rzeczywistości oferuje znacznie więcej. GPS dał ludziom pracującym w terenie możliwość skorzystania z dobrodziejstw komputerowego przetwarzania danych. Dotychczas możliwości te miały tylko osoby zajmujące się informacją ilościową (księgowość, finanse) i jakościową (urzędnicy, dziennikarze). Ale co z informacją o lokalizacji?
Z pomocą przyszedł GIS – system informacji przestrzennej. Systemy GIS pozwalają robić z danymi przestrzennymi to, co z informacją ilościową i jakościową robią bazy danych: magazynować, przeglądać, a nade wszystko zadawać pytania, na które system błyskawicznie odpowie: “Znajdź wszystkie sprawne hydranty w promieniu 500 metrów”; “Znajdź wszystkie działki przeznaczone pod zabudowę o powierzchni większej niż 10 arów”.
