Architektura procesora MMX wyróżnia się trzema istotnymi modyfikacjami, które “dodają skrzydeł” programom multimedialnym. Przede wszystkim Intel rozszerzył zestaw rozkazów procesora 57 nowymi instrukcjami, dzięki którym możliwe jest np. przyspieszenie procedury obliczania pikseli w grach. Wprowadzono również dodatkowy proces SIMD (Single Instruction – Multiple Data), pozwalający na jednoczesne zastosowanie tej samej instrukcji do kilku pikseli danego obrazu (zamiast dotychczasowej obróbki pojedynczych punktów). Ostatnią zmianą jest rozszerzenie wewnętrznej pamięci L1-Cache do
32 kilobajtów.
| Na rynku pojawiło się na razie niewiele programów przeznaczonych wyłącznie dla procesorów MMX |  |
Mimo tych zmian procesor MMX jest w pełni kompatybilny ze swoimi poprzednikami (Pentium, 486). By osiągnąć taki efekt, projektanci “ukryli” nowe funkcje w module koprocesora. Rozkazy MMX wykorzystują więc te same rejestry co koprocesor, ale dla klasycznego oprogramowania są one niewidoczne.
Tak zmodyfikowana architektura ma jednak rację bytu tylko wtedy, gdy na rynku znajduje się dostatecznie dużo programów wykorzystujących nowe funkcje. Aby dać programistom odpowiedni czas i nie rozpoczynać sprzedaży procesorów MMX bez współpracującego z nimi oprogramowania, firma Intel opublikowała dane techniczne modułu MMX już dziewięć miesięcy przed wypuszczeniem pierwszych egzemplarzy nowych CPU. Od tej chwili coraz więcej producentów oprogramowania dołącza do swojej oferty aplikacje MMX. Według danych Intela, na rynku znajduje się już ponad sto programów wykorzystujących nową technologię – są wśród nich m.in. tak znane aplikacje, jak Adobe Photoshop 4.0 i CorelDRAW! 7.
