Drugą część nowego procesora stanowi szybki rdzeń obsługujący operacje 3D. Bardzo długa lista zaimplementowanych funkcji zawiera
m.in. cieniowanie gouraud i flat, 16-bitowy Z-bufor, efekt mgły, alpha blending, anti-aliasing, dithering, sprzętowe pokrywanie zadaną teksturą, korekcję perspektywy oraz wiele innych.
Maksymalna rozdzielczość karty wynosi 1920×1200 punktów – producent zaleca współpracę z dużymi monitorami o przekątnych 17-21 cali. Możliwe jest także zainstalowanie kilku kart Winner 2000/Office i praca z wykorzystaniem wielu monitorów jednocześnie. Pomyślano także o wideokonferencjach i prezentacjach. Karta ma dwa wejścia sygnału wideo (Composite i S-Video) oraz jedno wyjście, które dzięki dołączonej przejściówce także obsługuje oba wymienione standardy.
W pierwszym teście, wykorzystującym najnowszy produkt Autodesku, wyniki w obu wersjach systemu były porównywalne z uzyskanymi przez kartę Matrox Milennium II.
W pierwszej części (Windows 95) testu bazującego na aplikacjach biurowych w trybie 256 kolorów i rozdzielczości 800×600 karta działała z prędkością bardzo zbliżoną do MMII. Różnice pojawiły się dopiero w trybie hi- i truecolor, w których PageMaker działał ok. 60%. Bardzo dobrze wypadł test 3D. W Tunelu nowa ELSA działała szybciej od Mystique 220 o 25% w okienku i o ok. 30% na pełnym ekranie. W sekcji Direct3D, WINNER 2000/Office zwyciężała w każdej składowej pomiarów, wyprzedzając Mystique 220 od 55% aż do ok. 170% (!). Kolejny pomiar – wyświetlanie plików MPEG-I – znów potwierdził wysoką wydajność karty. Bez względu na przyjęte parametry w każdej rozdzielczości ELSA wyświetlała zawsze ponad 70 kl./s.
| w skrócie |
