Specyfikacja protokołu FTP (File Transfer Protocol – protokół przesyłania plików) została opublikowana w 1985 roku w dokumencie RFC959, który, jak i wszystkie inne oficjalne dokumenty dotyczące Internetu znajduje się pod adresem: http://www.w3.org/.
Zasada działania protokołu FTP jest prosta: na jednym komputerze (serwerze FTP) udostępniane są pliki, natomiast na drugim zainstalowany jest specjalny program (klient FTP), pozwalający pobrać zbiory z serwera lub je na niego przesłać. Potocznie termin FTP oznacza właśnie program klienta. Użytkownik, wydając odpowiednie polecenia, może nie tylko przesłać plik między dwoma komputerami, ale także zmienić jego nazwę, wyświetlić zawartość czy przejść do innego katalogu na serwerze. Takich komend jest kilkadziesiąt i znać je powinien na szczęście tylko użytkownik, który na swoim komputerze nie ma zainstalowanego specjalnego oprogramowania wspomagającego korzystanie z serwerów FTP (czyli FTP-owanie).
Sesja FTP składa się z trzech części. Pierwsza to zalogowanie się na odległy komputer. Trzeba podać nazwę użytkownika i hasło. Większość serwerów udostępnia tzw. anonimowe konto FTP, gdzie jako użytkownik wpisujemy FTP (czasem anonymous ), a jako hasło – własny adres e-mail. Oczywiście, gdy posiadamy na tym serwerze własne konto, wpisujemy swoje dane. Druga część sesji to operacje na odległych plikach i katalogach – kopiowanie, transmisja itp. Czasem zdarza się, że podczas przesyłania plików nastąpi przerwanie połączenia. Niektóre serwery udostępniają w takim przypadku komendę reconnect, pozwalającą na rekonstrukcję przerwanej transmisji i przesyłanie pliku od momentu awarii. Ostatni etap to zamknięcie sesji. Niektóre serwery podają na zakończenie wielkość przesłanych danych.
|
Opisywane programy i kilka innych klientów FTP znajdziemy na CHIP CD 4/98 w kategorii Software | Programy FTP oraz w naszym BBS-ie w bibliotece Internet
