HTML przeznaczony jest do tworzenia dokumentów hipertekstowych, czyli takich, w których pewne fragmenty zawierają odnośniki do innych. Odwołania mogą być w obrębie jednej strony, jak również pomiędzy różnymi dokumentami, znajdującymi się fizycznie w różnych miejscach, na innych serwerach.
|
Uniwersalny Identyfikator Zasobu (URI – Universal Resource Identifier), używany w odnośnikach, pozwala na dostęp do dokumentów, ilustracji, filmów oraz innych zasobów udostępnianych na różne sposoby. O tym, jak przeglądarka ma się do nich odwoływać, decyduje pierwsza część URI, znajdująca się w zapisie URI przed dwukropkiem. Może to być m.in.:
http
– oznaczenie protokołu stosowanego głównie do przesyłania dokumentów HTML-owych (ale może również służyć do transmisji plików);
ftp
– protokół przeznaczony do transportu plików;
mailto
– wyróżnik adresu e-mail;
gopher
– dostęp do zasobów gophera, poprzednika WWW;
news
– używany w odnośnikach do grup newsowych;
telnet
– odwołanie do usługi telnet, wymaga użycia programu terminalowego.
Ogólna składnia identyfikatora URI wygląda następująco:
protokół://użytkownik:hasło@adres_serwera/ścieżka_dostępu/zasób#fragment
Oto przykłady URI:
http://www.chip.pl/index.htm#top
#
#
Warto pamiętać, że zakończenie URI znakiem slash ( / ) oznacza wylistowanie katalogu lub dokument o domyślnej nazwie (zwykle index.html). Jeśli tego znaku brakuje, serwer informuje o błędzie. Wszystkie nowe przeglądarki umieją sobie z tym poradzić i wyświetlą prawidłową stronę, ale powoduje to niepotrzebny ruch w Sieci (musi nastąpić ponowne wysłanie zapytania). Stąd prawidłowy URI, o ile nie wskazuje konkretnego dokumentu, musi być zakończony znakiem slash.