Gdyby przyszło komuś jednym zdaniem opisać zasadę działania komputerowego monitora, wystarczy stwierdzić, że nie jest to nic innego, niż zwyczajny odbiornik telewizyjny, pozbawiony elementów umożliwiających odbiór i dekodowanie sygnału antenowego. “Normalny” telewizor jest wyposażony w tuner i demodulator, w których to modułach drgania elektromagnetyczne konwertowane są do postaci sygnału elektrycznego. Ten ostatni w swej istocie niczym nie różni się od sygnału “używanego” w monitorach. Elementy elektroniczne stosowane do “obróbki” takiego sygnału i jego transformacji w telewizyjny obraz są w przypadku monitorów i telewizorów funkcjonalnie bardzo podobne.
Teoretycznie telewizor ogołocony z modułu tunera telewizyjnego można więc nazwać monitorem, jednak przodkiem obecnego monitora jest… również monitor, tyle że znakowy. Takich bowiem urządzeń od dawna używano jako terminali dużych komputerów. Gdy środowisko alfanumeryczne przestało wystarczać, usunięto moduł dekodera znaków i poważnie zmodernizowano istniejące elementy, dostosowując je do współpracy z kartą graficzną, wysokimi rozdzielczościami, kolorem itd.
