Piątek 13 marca 1998 roku okazał się szczęśliwy dla naukowców z uniwersytetu w Mannheim. Tego dnia Steffen Noehte i Matthias Gerspach nakleili pasek folii Tesa, będący efektem ich wcześniejszych doświadczeń na szklany nośnik. Następnie za pomocą promienia laserowego zaczęli kodować ścieżki hologramów na powierzchni paska. W ten sposób powstały hologramy, w których “zakodowano” fotografię i kilka komiksów.
Następnie fizycy wyświetlili je na białym ekranie. W tym momencie okazało się, że plastikowa warstwa może być trwałym nośnikiem wykonanych wcześniej fotografii. Wszystkie obrazy wyglądały idealnie: nie sposób było dostrzec jakiejkolwiek usterki.
|
Na ten sukces obaj naukowcy pracowali przez długie lata. Od 1991 roku poszukiwali metod i materiałów pozwalających na celową, kontrolowaną modyfikację struktury polimerów. W swoich badaniach fizycy z Mannheim testowali wiele rodzajów plastikowych folii, taśmy klejące, klisze oraz inne, własnoręcznie opracowane substancje. Wykorzystali różne techniki precyzyjnego kierowania strumienia laserowego na powierzchnię naświetlanego materiału.
