DOS – i w znacznej części także Windows 3.1x – wykorzystywał sterowniki, które można określić mianem “monolitycznych”: stanowiły one jedyne ogniwo łączące system operacyjny (lub aplikacje) ze sprzętem.
W środowisku Windows 9x zastosowano inną architekturę. W tym przypadku system operacyjny oferuje uniwersalne drivery dla różnych urządzeń. Wykonują one podstawowe operacje na sprzęcie. Sterownik uniwersalny zazwyczaj jest odpowiednio dostosowany do komponentów systemu operacyjnego. Drivery uniwersalne – za pomocą swoich standardowych funkcji – mogą poprawnie kontaktować się z poszczególnymi urządzeniami. Na przykład standardowy sterownik VGA może wykorzystywać każda karta graficzna VGA.
|
Sterownik uniwersalny nie ma jednak możliwości skorzystania ze specjalnych funkcji udostępnianych przez urządzenia. Zadanie to przejmuje więc odpowiedni ministerownik, dostarczany przez producenta sprzętu. Program taki zawiera już kod zoptymalizowany pod kątem specyficznych właściwości urządzenia. Optymalizacja pozwala na uzyskanie wyższej wydajności pracy, np. w przypadku funkcji 3D wykorzystywanych przez kartę graficzną. Podział zadań pomiędzy uniwersalny sterownik systemu operacyjnego a ministerownik ma sporą zaletę: producent sprzętu może skoncentrować się wyłącznie na realizowaniu tych funkcji, których nie oferuje driver uniwersalny.