Do jednego worka

Na pytanie, czy za pomocą instrukcji SQL możliwe jest napisanie jakiegokolwiek programu, należy udzielić odpowiedzi przeczącej. Opracowany przez firmę IBM pod koniec lat pięćdziesiątych język służy tylko do zadawania zapytań systemom zarządzania bazami danych.

W jego składni nie znalazły się elementy proceduralne: instrukcje wyboru (CASE), pętle (FOR-NEXT, REPEAT-UNTIL, DO-WHILE) itp. To z tego powodu skonstruowanie samodzielnie pracującej aplikacji z wykorzystaniem SQL-a jest rzeczą praktycznie niemożliwą.

Mamy zatem do czynienia z sytuacją, w której w jednym języku pisane są systemy zarządzania bazami danych, a zapytania do nich zadawane są w innym. Taki dualizm właściwie mało komu przeszkadza – użytkownicy DBMS (Database Management System – system zarządzania bazą danych) otrzymują zazwyczaj system “pod klucz”. Niezbyt więc interesują ich czysto techniczne aspekty komunikacji z bazą danych. Posłużmy się przykładem: pracownicy banku obsługujący interesantów porozumiewają się z DBMS za poś-rednictwem aplikacji-klienta (formatki). Dla “panienki z okienka” nie ma żadnego znaczenia ani to, za pomocą jakiego narzędzia skonstruowano bazę, ani też język zadawania zapytań.

Info
InternetObject Design: http://www.odi.com/
Insyte: http://www.insytenet.com/
Oracle: http://www.oracle.com/
Informix: http://www.informix.com/mamy to na chip-cd 2/99Na CHIP-CD w dziale CHIP-offline | Software | Bazy danych znajduje się baza ObjectStore firmy Object Design oraz obiektowo-relacyjny DBMS firmy Oracle.

Co ważne – ten problem nierzadko jest mało istotny nawet dla administratora DBMS: jego zadaniem jest przygotowanie aplikacji-klienta. Zapytania do bazy budowane są właśnie na podstawie języka SQL, który stał się standardem w systemach relacyjnych. A takie bazy dominują na rynku programów do zarządzania danymi. Istnieją jednak przypadki, w których systemy relacyjne osiągnęły już kres swoich możliwości.

Więcej:bezcatnews