Historia “komputerowej” telewizji zaczęła się już na początku lat siedemdziesiątych – pojawiły się wówczas pierwsze odbiorniki z mikroprocesorowym sterowaniem – ale na szerszą skalę technikę cyfrowego odbioru i przetwarzania sygnału TV wprowadzono na początku lat osiemdziesiątych. W okresie tym nastąpił gwałtowny rozwój mikroelektroniki i informatyki. Idea domowego centrum audio-wideo (słowo multimedia w tym czasie jeszcze nie istniało), skoncentrowanego wokół odbiornika telewizyjnego, zrodziła się wraz z upowszechnieniem pierwszych komputerów domowych (ZX 81, ZX Spectrum, Atari i Commodore), wykorzystujących telewizor w roli monitora. Pojawienie się komputerów Amiga, które początkowo przez wielu użytkowników podłączane były do standardowych odbiorników TV, pokazało, iż para komputer-telewizor może być wygodnym środowiskiem zarówno rozrywki, jak i poważnej pracy.
|
Na dołączonym do tego numeru CD-ROM-ie w dziale CHIPLab | Karty TV znajdują się specyfikacje techniczne układów Brooktree i ITTWzrost popularności komputerów PC i Macintosh, współpracujących z dedykowanymi monitorami, odsunął na pewien czas pomysł stworzenia domowego centrum multimedialnego. Narodziny tej idei w świecie PC można datować na przełom lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Pojawiały się wówczas coraz doskonalsze karty dźwiękowe, sukcesy odnosiły systemy operacyjne z graficznym interfejsem użytkownika (Windows, OS/2), a upowszechnienie teletekstu zrewolucjonizowało pracę wielu światowych agencji prasowych. Coraz doskonalsze monitory komputerowe pod względem jakości obrazu “pokonały” standardowe odbiorniki TV. Cóż jednak z tego, skoro brak odpowiedniego wyposażenia uniemożliwiał im odbiór programów telewizyjnych. Do czasu, okazało się jednak, do czasu…
