Znany dobrze wszystkim internautom protokół IP wywodzi się jeszcze z ARPANET-u (Advanced Projects Research Agency Network), powstałej w 1968 roku sieci łączącej agendy rządowe Stanów Zjednoczonych. Jako że ARPANET miał połączyć co najwyżej kilkadziesiąt instytucji, przyjęcie 32-bitowej przestrzeni adresowej wydawało się rozwiązaniem nowoczesnym i przyszłościowym. W pierwotnej wersji protokołu IP najstarsze 8 bitów adresów identyfikuje sieć, natomiast pozostałe 24 bity reprezentują hosta (urządzenie wpięte do Sieci).
|
Specyfikacje protokołu Ipv6 można znaleźć na CHIP-CD 7/99 w dziale CHIP-offline | Internet | Protokoły internetowePonieważ szybko okazało się, iż ARPANET połączy więcej niż 256 sieci, wydzielono trzy klasy 32-bitowych adresów. Adresy klasy A rozpoczynają się od bitu zerowego, po którym następują: 7-bitowy identyfikator sieci i 24-bitowy deskryptor hosta. Adres klasy B zawiera 14-bitowy adres sieci i 16-bitowy identyfikator hosta, poprzedzone dwubitowym prefiksem 10, tak więc adresy tej klasy mogą zidentyfikować 16 384 sieci liczących do 65 535 hostów. Przeznaczona dla najmniejszych struktur klasa C rozpoczyna się trzybitowym prefiksem 110, po którym następuje 21-bitowy identyfikator sieci i 8-bitowy adres hosta. Stosując adresy tej klasy, można wydzielić 2 097 152 sieci po 256 hostów każda.
