Miliony połączonych w Sieci pecetów tworzą bezpłatnie, przynajmniej na razie, największy superkomputer świata. Wielkie przedsiębiorstwa widzą w nim możliwość zarobku i chcą wykorzystać tę ogromną moc obliczeniową.
Być może niedługo spełni się jedno z większych marzeń użytkowników Internetu. Będą oni mogli, nigdzie nie pracując, zarabiać pieniądze w Sieci. Stanie się to możliwe dzięki systemom przetwarzania rozproszonego, w których komputery połączone siecią dzielą się pracą. U podstawy całego przedsięwzięcia leży prosty pomysł, by wykorzystać nie używane zasoby komputerów PC do celów obliczeniowych, z którymi nie poradziłyby sobie nawet największe superkomputery świata.
Jedyną rzeczą, o którą muszą zadbać użytkownicy, jest mały program pobierany z Internetu. Aplikacja ta pracuje w tle albo jako wygaszacz ekranu. “Konsumując” nie wykorzystaną moc procesora albo podczas przerw w pracy użytkownika, przetwarza małe pakiety danych. Jej działanie nie wpływa negatywnie na inne zadania wykonywane przez komputer. Dane nadsyłane są z centralnego serwera, który również odbiera obliczone wyniki, analizuje je, łączy w całość i przekazuje dalej. Dzięki ogromnej liczbie połączonych w ten sposób pecetów realizowane są projekty, na sfinansowanie których w innym przypadku nie byłoby pieniędzy.
Od E.T. do interesów
Pierwszy raz wykorzystano komputery osobiste połączone Internetem do łamania szyf-rów. Jednak przetwarzanie rozproszone stało się popularne dzięki SETI@home (Search Extraterrestrial Intelligence at Home – patrz: CHIP 10/99, s. 48). Ten ambitny projekt wykorzystuje tysiące komputerów PC do poszukiwań istot pozaziemskich, zlecając im analizę danych dostarczanych przez teleskopy. Sukces SETI stanowił inspirację dla innych, także ambitnych projektów naukowych z dziedziny astrofizyki, badań klimatycznych i medycyny.
Sprawą zainteresowały się też wielkie przedsiębiorstwa, które odkryły, że przetwarzanie rozproszone może im przynieść ogromne zyski. W ten sposób Internet po raz kolejny ma szansę stać się źródłem dochodów – zarówno dla przedsiębiorców, jak i użytkowników.
Projektów wykorzystania marnującej się mocy obliczeniowej jest sporo. Oto lista najważniejszych z nich:
SETI@home – poszukiwanie zielonych ludzików
Jeszcze w 1960 roku astronom Frank Drake – późniejszy dyrektor projektu SETI@home – sam siedział przy swoim radioodbiorniku, wierząc, że odbierze sygnały od istot pozaziemskich. Tymczasem obecnie w analizie sygnałów, które filtruje z wszechświata 305-metrowy radioteleskop Arecibo w Portoryko, biorą udział trzy miliony internautów z 226 krajów.
Jedną z tych osób jest Alf Maurischat, administrator z Bremy. W swej działalności widzi podwójny sens: “Badania SETI będą coraz popularniejsze, a wraz z nimi również przetwarzanie rozproszone, które pomimo swych zalet pozostaje wciąż niedoceniane”. Zalety tego procesu są dobrze widoczne w przypadku SETI: budowany przez wszystkich użytkowników metakomputer ma moc 20 teraflopów, a więc może wykonać w ciągu sekundy 20 bilionów bilionów operacji, co odpowiada 200 latom nieprzer-wanej pracy Pentium III z zegarem 800 MHz. Dan Werthimer, badacz SETI, jest zachwycony: “Ta podarowana moc komputerowa pozwala nam na dziesięciokrotnie bardziej precyzyjną i dokładniejszą analizę, jak również na poszukiwanie sygnałów na dużo większą skalę”.
Program pozwalający wziąć udział w projekcie SETI można pobrać ze strony http://setiathome.ssl.berkeley.edu/. Aplikacja włącza się jako wygaszacz ekranu, gdy komputer jest nie używany. Za pośrednictwem Internetu odbiera z centralnego serwera w Berkeley małe pakiety danych, pochodzące z pomiarów teleskopu, analizuje je i odsyła wynik z powrotem. Jeżeli zostanie odkryty jakiś zwracający uwagę sygnał, badacze sprawdzają jeszcze raz jego pochodzenie. Dotychczas wśród 300 milionów nadesłanych wyników nie było żadnego znaku, który by miał pozaziemskie pochodzenie. Jednak wśród badaczy utrzymuje się entuzjazm. W końcu “dziwnie byłoby zakładać, że jesteśmy jedynymi inteligentnymi istotami w całym wszechświecie” – uważa Werthimer.
XPulsar@Home – surfowanie dla astrofizyków
Peter Kastellaz z ministerstwa nauki, badań i sztuki landu Badenii-Wirtembergii uważa poszukiwania obcych przy współpracy z SETI@home za tak ekscytujące, że zaproponował uniwersytetowi w Tübingen dodatkowe fundusze dla podobnego przedsięwzięcia autorstwa profesora fizyki Hansa Rudera. XPulsar to astrofizyczny projekt symulacji pulsarów Roentgena (http://www.xpulsar. de/). Do tej pory brakowało potężnego komputera, kosztującego około 3,5 miliona DEM, który byłby w stanie obliczyć promieniowanie Roentgena w podwójnych systemach gwiazd. Dzięki przetwarzaniu rozproszonemu wystarczy 12 500 DEM z ministerstwa na wyposażenie techniczne i nagrody w konkursie dla szkół uczestniczących w projekcie. W przypadku XPulsaru zainteresowani muszą tylko otworzyć witrynę projektu, z której uruchamia się aplet Javy. Podczas gdy w tle odbywają się symulacje, można bez przeszkód surfować w Internecie. Niestety – ponieważ program jest apletem uruchamianym na stronie WWW, komputer musi pozostać online podczas obliczeń.
| XPulsar: badanie systemów podwójnych gwiazd we wszechświecie. |  |
Tylko w ciągu pierwszych trzech miesięcy uczniowie i inni surfujący poradzili sobie z 40 latami obliczeniowymi. Bernhard Oelkrug, jeden z użytkowników, widzi w tym swój wkład w próbę “odkrycia przynajmniej części tajemnic naszego wszechświata”.
