Telefony komórkowe dzięki stale spadającym cenom samych urządzeń i usług operatorskich stają się coraz popularniejsze. Komputery PC też do rzadkości nie należą. A co wyniknie z podłączenia “słuchawki” do peceta?
Od razu przychodzi na myśl wymiana informacji. Sama idea przesyłania danych komputerowych przez sieć GSM nie jest niczym nowym. Właściwie można nawet zaryzykować twierdzenie, że brana była pod uwagę od samego początku podczas konstruowania z natury cyfrowej sieci telefonii bezprzewodowej drugiej generacji.
Wielki rozgłos, jaki towarzyszy rozwiązaniom typu GPRS i zapowiadanym telefonom trzeciej generacji (UMTS), odsunął trochę na bok możliwości tradycyjnej sieci GSM i najprostszych, najtańszych telefonów. Jednak na rynku od dawna dostępne są zestawy przeznaczone do połączenia note- booków ze światem za pośrednictwem sieci GSM. Są to zarówno niezależne “modemy GSM”, jak i “kable” łączące tradycyjny telefon z gniazdem PCMCIA. Wygoda takiego rozwiązania jest niezaprzeczalna – dzięki niemu można korzystać z Internetu, faksu itd. prawie w każdym miejscu. Problemem jest wysoka cena sprzętu, sugerująca raczej “biznesowe” zastosowania.
Może prościej i taniej?
Dla kogoś, kto potrzebuje bezprzewodowej łączności ze światem tylko sporadycznie, dobrym rozwiązaniem będzie wykorzystanie naszego telefonu komórkowego. Nie musi to być wcale najnowszy model. Wystarczy nawet aparat starszej generacji, kupiony w komisie za kilkadziesiąt złotych. Ważne jest tylko, aby dysponował on możliwością transmisji danych i wysyłania faksów. Proponuję wykorzystanie nieco już wiekowego Siemensa S10. Będzie też potrzebna oczywiście karta SIM operatora sieci z aktywną usługą transmisji danych.
Pozostaje jedynie połączyć nasz telefon z pecetem. Współczesne “komórki” w swym wnętrzu kryją w zasadzie prosty komputer: układy mikroprocesora sterującego urządzeniem, pamięci, wyświetlacz itd. Bardzo często w obudowie aparatu znajdziemy też szeregowy interfejs komunikacyjny, podłączony do zewnętrznego gniazda telefonu. Aż prosi się, aby jakoś podłączyć go do portu szeregowego peceta. Standardy szeregowej transmisji danych są w bardzo wielu urządzeniach niemal identyczne. Najprostsza droga komunikacji między telefonem a pecetem jest już zatem oczywista – port RS232.
Niestety, połączenie bezpośrednie za pomocą samych przewodów i stosownych wtyczek nie jest możliwe. Problem stanowią różne napięcia sterujące, odpowiedzialne za poszczególne stany logiczne (jedynkę i zero) portu szeregowego. W komputerach jest to zazwyczaj +5 V i -5 V, a w starszych modelach nawet +12 V i -12 V. Tymczasem “komórki” wykorzystują standard TTL (+5 V i 0 V) bądź napięcia nieco niższe (np. +3,3 V i 0 V). Konieczne staje się więc zbudowanie układu dopasowującego.
—
