Centrum lotów

Przedstawione tutaj zakładki z panelu konfiguracyjnego sterowników nVidii pochodzą wprawdzie z wersji mającej jeszcze status beta, istnieje jednak bardzo duża szansa, że w momencie ukazania się niniejszego numeru CHIP-a oficjalna edycja będzie opatrzona jeszcze wyższym numerem. Kalifornijska firma nieustannie bowiem udoskonala swoje sterowniki, a o wadze, jaką do nich przywiązuje, niech świadczy chociażby fakt, że ponad połowa zatrudnionych w niej specjalistów to programiści. Zobaczmy, jakie funkcje ukryli oni w swoich dziełach.

Jakość i szybkość

Do panelu konfiguracyjnego sterowników karty graficznej uzyskujemy dostęp, klikając prawym przyciskiem myszy Pulpit, wybierając polecenie Właściwości | Ustawienia | Zaawansowane i przechodząc do zakładki z nazwą naszej karty. Z lewej strony otwiera się wtedy dodatkowe skrzydełko, zawierające drzewko poszczególnych opcji (podobne do drzewa katalogów w Eksploratorze Windows). Wybieramy w nim pozycję

Performance and Quality

– zrzut

E

(sterowniki nVidii są, niestety, nie w pełni spolszczone).

Opcja E1 nie ma – jak wykazują pierwsze eksperymenty – szczególnego znaczenia. Suwak najlepiej pozostawić w pozycji środkowej. Z kolei regulatory E2 i

E3

mają ogromny wpływ na jakość obrazu i jednocześnie wydajność karty graficznej – określają one stopień filtrowania anizotropowego i antyaliasingu. W domyślnej pozycji Off obie funkcje są wyłączone i powinniśmy je tak zostawić, jeśli zależy nam na jak największej wydajności podsystemu grafiki naszego komputera. Jeżeli jednak chcielibyśmy się np. pozbyć schodkowanych krawędzi na obrazie, przesuwamy regulator E2 w prawo. Uwaga – ustawienie go w skrajnej prawej pozycji może doprowadzić nawet do dwukrotnego spowolnienia karty graficznej! Chcąc uzyskać dodatkowe polepszenie jakości wyświetlanych tekstur, zaznaczamy także opcję

E4

– znowu kosztem wydajności, zwłaszcza na kartach z mniej niż 64 MB RAM.

Rozdwojenie

Wspomniane opcje dotyczą zarówno bibliotek DirectX, jak i OpenGL. Kolejne ustawienia znajdziemy już na osobnych, odpowiednio zatytułowanych zakładkach. W oknie A warto włączyć opcję

A1

– ma ona duże znaczenie w przypadku uruchamiania starszych gier. Poziom szczegółowości mipmap określamy na liście rozwijalnej

A2

– zazwyczaj wystarczy ustawienie Pośredni, ale jeśli zależy nam na szybkości, wybierzmy opcję Najwyższa wydajność. Pole A3 ma znaczenie jedynie dla starszych kart, montowanych w gnieździe PCI. Własne ustawienia możemy zapisać i następnie wybierać z listy A4 .

Przycisk A5 otwiera okno B, w którym znajdziemy dość istotną dla wydajności opcję (Uwaga! Będzie ona widoczna dopiero po wprowadzeniu do Rejestru kilku wpisów, popularnie nazywanych CoolBits – odpowiedni plik znajduje się na dołączonym CHIP-CD). Chodzi o B2, która określa, czy obraz ma być synchronizowany z częstotliwością odświeżania naszego monitora czy też nie. Ustawienie Zawsze wyłączone pozwala przekroczyć tę częstotliwość, jednak może się to odbyć kosztem jakości wyświetlanego obrazu. Opcje B1 i

B3

możemy pozostawić w domyślnym stanie.

Więcej:bezcatnews