Grafika na miarę

Wystarczy jedno kliknięcie nieodpowiedniej opcji, aby piękne zdjęcie stało się trudne do rozpoznania. Jeśli zapiszemy obraz w niewłaściwym formacie, możemy bezpowrotnie stracić część informacji i dobrą jakość grafiki. Podobny problem związany z wyborem formatu pojawia się, gdy chcemy wysłać zdjęcie pocztą elektroniczną. W tym przypadku plik nie może mieć zajmować wielu megabajtów, a zarazem jakość obrazu powinna pozwolić na uzyskanie przyzwoitego wydruku. Abyśmy mogli dobrać format graficzny do każdego zastosowania, musimy wiedzieć, w jaki sposób cyfrowe obrazy są zapisywane i czym poszczególne formaty różnią się między sobą. Wybór standardu graficznego decyduje o takich parametrach, jak jakość obrazu, wielkość pliku oraz zgodność z różnymi aplikacjami do przeglądania czy obróbki grafiki. Oczywiście nie wszystkie te wymagania możemy ze sobą pogodzić. Tymczasem istnieją dziesiątki formatów graficznych i ciągle powstają nowe. Każdy liczący się program graficzny zwykle oferuje też własny standard.

Spakowane wspomnienia

W praktyce okazuje się, że warto stosować tylko kilka najpowszechniejszych formatów plików graficznych. Na pewno zetknął się z nimi każdy, kto drukował, wysyłał pocztą lub obrabiał wakacyjne zdjęcia, zapisywał na dysku zeskanowane grafiki albo tworzył witrynę WWW.

Obrazy i zdjęcia najczęściej zapisywane są w postaci rastrowych zbiorów graficznych. Ilość informacji potrzebnej do opisania każdego piksela powoduje, że taki plik może się rozrosnąć do potężnych rozmiarów (patrz: ramka $(LC61479:Rozdzielczość)$). Z tego powodu powstało wiele formatów, które pozwalają zmniejszyć wielkość plików. Wykorzystują one różne metody kompresji (patrz: $(LC61487:Kompresja)$). Innym sposobem na”odchudzenie” pliku graficznego jest zredukowanie liczby kolorów użytych w obrazie (patrz: $(LC61487:Kompresja)$). Uwaga: po zapisaniu obrazu w formacie wykorzystującym stratną metodę kompresji część informacji jest bezpowrotnie tracona.

O tym, który format i metoda kompresji są najlepsze w danym przypadku, w głównej mierze decyduje rodzaj obrazu. Redukcja liczby kolorów dobrze nadaje się dla obrazków “komiksowych” i płaskich symboli (patrz: rysunek $(LC61481:Głębia koloru)$). Zdjęcie z plaży wyglądałoby jednak po takim zabiegu nienaturalnie. W przypadku kompresji wprowadzającej zbyt duże straty w grafice widoczne stają się poszczególne piksele i jest ona nieostra.

Pięć najważniejszych formatów, opisanych w dalszej części artykułu, obsługiwanych jest w pełni przez większość popularnych programów graficznych. Używanie wyłącznie standardowych formatów graficznych jest szczególnie ważne, jeśli wymieniamy się obrazami ze znajomymi i nie chcemy niepotrzebnie utrudniać im życia.

Grafiki wektorowe
W odróżnieniu od bitmapy obrazek wektorowy nie jest zbudowany z pikseli, lecz z obiektów opisanych matematycznie. Kształt obiektu wyznaczają wektory, czyli linie proste lub złożone z krzywych Beziera. Wektory połączone są w punktach zwanych węzłami. Dzięki takiemu zapisowi obrazek można dowolnie skalować bez utraty jakości – po prostu zmienia się jego opis matematyczny.

Więcej:bezcatnews