Producenci płyt mają gotową ofertę dla jednych i drugich: modele proste, pozwalające na szybkie złożenie peceta, i urządzenia bardzo zaawansowane, wyposażone w liczne złącza dodatkowe oraz autorskie technologie, mające zapewnić stabilną pracę całego systemu lub po prostu ułatwiające użytkownikom życie.
Północ-południe
Architektura każdego z testowanych urządzeń bazuje na dwóch mostkach, łączących procesor i pamięci z innymi komponentami zintegrowanymi na płycie lub podłączonymi przez interfejsy PCI, USB i inne. Najnowsze mostki północne nForce2 400 Ultra SPP i KT600 mają właściwie podobne możliwości: obsługują magistralę systemową o częstotliwości 200 MHz, umożliwiającą pełne wykorzystanie procesorów z najnowszym jądrem Barton (do modelu 3200+ włącznie), współpracują też z wydajnymi pamięciami typu DDR 400. Układ nVidii ujawnia pewną przewagę nad analogicznym sterownikiem VIA, dysponuje bowiem dwukanałowym kontrolerem pamięci DDR, dzięki któremu dodatkowo można podnieść wydajność RAM-u. Różnica wynikająca z dwukanałowej konfiguracji kości DDR będzie wyczuwalna chociażby w nowych, pamięciożernych grach 3D.
O ile niezależnie od płyty mostki północne z tego samego chipsetu oferują identyczne możliwości, o tyle funkcjonalność mostków południowych bywa zróżnicowana. Układ VT8237, towarzyszący kości VIA KT600, jest pierwszym chipem dla procesorów AMD ze zintegrowanym, dwukanałowym kontrolerem Serial ATA, oczywiście obok tradycyjnego, dwukanałowego sterownika IDE. VT8237 umożliwia zestawienie dysków w macierz RAID typu 0, 1 lub 0+1, zapewnia również obsługę do ośmiu portów USB 2.0. Należy jednak pamiętać, że pomimo takich możliwości chipsetu nie każdy producent płyty głównej zechce skorzystać ze wszystkich dostępnych opcji. Zdarzają się zatem płyty z nie ośmioma, ale na przykład czterema portami USB. Z drugiej jednak strony modele z wyższej półki dzięki zainstalowanym dodatkowym kontrolerom mają znacznie więcej możliwości, niż oferuje mostek południowy.
nVidia nie może pozostać w tyle. Korporacja produkuje różne wersje mostków południowych, z których najczęściej spotyka się model MCP-T. Układ ma zintegrowany kontroler dyskowy, niestety bez wbudowanej obsługi Serial ATA, sterownik sześciu portów USB 2.0 i kontroler sieciowy 10/100. Podsystem audio, dostępny w bardziej rozbudowanym MCP2-T, pozwala na kodowanie sygnału wielkokanałowego do strumienia Dolby Digital 5.1 z dowolnego źródła (np. gry komputerowej), który można następnie przesłać drogą cyfrową do zewnętrznego amplitunera. Chociaż zarówno płyty z układami VIA, jak i nVidii oferują analogowe wyjścia na sześć głośników, to zastosowanie połączenia cyfrowego zapewnia lepszą jakość dźwięku. Pozwala również ograniczyć liczbę wychodzących z komputera kabli.
Na talerzu danie główne
Wybierając jedną z przetestowanych płyt głównych dla procesorów AMD, na pewno można liczyć na obsługę do 3 GB pamięci oraz dwukanałowy kontroler IDE, umożliwiający podłączenie do czterech dysków twardych lub napędów optycznych. Nie powinno także zabraknąć co najmniej czterech portów USB 2.0, wyprowadzonych w postaci zainstalowanych na płycie gniazd. Standardem jest złącze AGP 8x, pięć lub sześć gniazd PCI na karty rozszerzeń, a także podsystem dźwiękowy obsługujący do sześciu kanałów audio, wyposażony dodatkowo w cyfrowe złącze SPDIF. Na płycie głównej Gigabyte GA-7NNXP zainstalowano rzadko spotykane złącze AGP Pro.
Zazwyczaj częścią standardu są także porty typu FireWire, przeznaczone do podłączania np. napędów zewnętrznych, kamer cyfrowych i innych urządzeń z grupy elektroniki użytkowej. Jedynie płyta SL-75FRN2-L pozbawiona była tego coraz częściej wykorzystywanego złącza.
Typowym elementem wyposażenia nowoczesnej płyty stał się zintegrowany układ sieciowy. Najdroższe modele – Gigabyte GA-7NNXP i Epox EP-8RDA3+, a także DFI LanParty KT400A – miały zainstalowane aż dwa porty Ethernet. Zakup takiej płyty warto rozważyć, jeżeli komputer będzie miał pełnić funkcję np. routera sieciowego, łączącego sieć lokalną z Internetem. Niektóre urządzenia (Gigabyte GA-7NNXP, MSI KT6 Delta-FIS2R i AOpen AK77-600 Max) uzbrojone zostały w szybsze kontrolery gigabitowe.
