W wielu sieciach osiedlowych stosuje się praktykę automatycznego przydzielania adresu IP przez serwer DHCP do karty sieciowej na podstawie jej unikatowego adresu MAC. MAC (Media Access Control) to 48-bitowy adres sprzętowy, który jednoznacznie identyfikuje dany interfejs sieciowy. Po wymianie “sieciówki” na nową komputerowi przydzielany jest adres z klasy przeznaczonej na tak zwane Automatic Private IP Addressing (APIPA), tj. z zakresu 169.254.0.1 do 169.254.255.254.
Aby nowa karta sieciowa poprawnie działała z serwerem DHCP naszego dostawcy usług internetowych, możemy spróbować zmienić jej adres sprzętowy na adres MAC, jaki miała uszkodzona karta. MAC karty sprawdzić można w Windows 2000, XP i 2003 przez wpisanie w linii komend polecenia ipconfig -all. W Linuksie natomiast podobne rezultaty uzyskamy, używając w konsoli rozkazu ifconfig /all. Adres MAC łatwo rozpoznać. Jest to ciąg par liczb zapisanych w systemie szesnastkowym, oddzielonych od siebie myślnikami lub dwukropkami. Zmiana adresu MAC w Linuksie jest bardzo prosta – służy do tego także polecenie
ifconfig:
ifconfig eth0 down
ifconfig eth0 hw ether
xx:xx:xx:xx:xx:xx
ifconfig eth0 up
Oczywiście w ten sposób nie zmienimy fizycznie MAC-a karty sieciowej – emulujemy tylko programowo inny adres sprzętowy.
W Windows podmiana MAC-a nie jest taka prosta. Czasem pozwala na to software dołączany do urządzenia. W niektórych przypadkach taką opcję mają sterowniki karty sieciowej. Istnieją jednak specjalne aplikacje, które pozwalają zmienić MAC-a. Przykładem mogą tutaj być modele z chipsetem Realtek 8019, 8029 i 8139. W przypadku dwóch pierwszych można użyć programu pg-80×9.exe, dla trzeciej – pg-8139.exe.
60. Chciałem połączyć moje komputery w sieć. Karty sieciowe już kupiłem, ale nie wiem, w jaki sposób mam je ze sobą połączyć.
Sposób połączenia pecetów w sieć jest uzależniony od kilku czynników. Jeśli zamierzamy spiąć ze sobą więcej niż dwa PC-ty za pomocą skrętki, bez dodatkowego urządzenia w postaci koncentratora lub przełącznika się nie obejdzie. Jeżeli dysponujemy tylko dwoma komputerami, możemy je połączyć bezpośrednio ze sobą tzw. skrosowanym kablem. Dla sieci Base-T określono dwa standardy rozmieszczenia par przewodów we wtyczce. W zależności od tego, czy będzie to EIA/TIA568A czy EIA/TIA568B, różnica polega na innym rozmieszczeniu dwóch par przewodów – pomarańczowej i zielonej. Dokładne rozmieszczenie przewodów we wtyczce pokazane jest na rysunku po prawej.
Gdy chcemy połączyć ze sobą dwa komputery bez pośrednictwa huba lub switcha, wtedy jeden koniec kabla wykonujemy zgodnie z normą A, a drugi z B. Taki kabel nazywa się kablem skrosowanym (z ang. crossover cable). Poszczególne przewody w kablu są specjalnie skręcone. Dzięki takiemu zabiegowi uzyskujemy m.in. większą odporność na zakłócenia elektromagnetyczne kabla, co ma duże znaczenie dla transferu danych.
61. Po usunięciu protokołu TCP/IP chciałem zainstalować go na nowo, jednak system Windows XP odmówił “współpracy” i teraz nie mam dostępu do sieci. Co mam zrobić?
Faktycznie, w takiej sytuacji czasami mogą pojawić się problemy z ponownym zainstalowaniem protokołu TCP/IP. Winę za taki stan rzeczy ponoszą pozostawione w Rejestrze wpisy dotyczące TCP/IP. Przed ponowną instalacją trzeba usunąć z Rejestru systemu wszystkie klucze dotyczące ustawień protokołu TCP/IP z sekcji HKEY_LOCAL_MACHINE:
\Software\Microsoft\RFC1156Agent
\Software\Microsoft\Tcpip
\System\CurrentControlSet\Services\DHCP
\System\CurrentControlSet\Services\Lmhosts
\System\CurrentControlSet\Services\NetBT
\System\CurrentControlSet\Services\Tcpip
\System\CurrentControlSet\Services\WinSock
\System\CurrentControlSet\Services\WinSock2
\System\CurrentControlSet\Services\{xxxxxxxx-xxxx-xxxx-xxxx-xxxxxxxxxxxx}\Parameters\Tcpip.
Parametr {
xxxxxxxx-xxxx-xxxx-xxxx-xxxxxxxxxxxx
} jest numerem identyfikującym zainstalowany w pececie interfejs sieciowy.
Dostęp do niektórych kluczy może być zablokowany (szczególnie na partycjach NTFS). W takim przypadku trzeba najpierw nadać prawo Full Control dla danego klucza, korzystając z Edytora Rejestru (klikamy prawym przyciskiem myszy wybrany klucz i z menu wbieramy opcję Uprawnienia). Musimy do tego mieć uprawnienia administratora. Po wykasowaniu wszystkich kluczy należy zrestartować system i wgrać na nowo protokół TCP/IP. Dobrze jest po reinstalacji jakiegokolwiek protokołu sieciowego ponownie zainstalować najnowszy Service Pack, aby odświeżyć wersje systemowych bibliotek DLL.
