Jednym z rozwiązań przedstawionego problemu, które ucieszyłoby też właścicieli starszych komputerów, jest produkcja nowych modeli kart graficznych wyposażonych w mostek zamieniający sygnały z szyny AGP na postać zrozumiałą dla kości PCI Express. Wykonanie takiego interfejsu nie jest trudne, tym bardziej że zarówno nVidia, jak i ATI przygotowały już specjalne układy dopasowujące. Niestety, wykorzystanie mostka pośredniczącego ma jedną zasadniczą wadę – zwiększa koszty produkcji, a wytwórcy akceleratorów 3D nie mogą sobie pozwolić na to, aby zróżnicować ceny takich samych kart graficznych. Tym bardziej że z perspektywy klienta mają one tylko inny typ złącza. Powiększone koszty produkcji trzeba więc rozbić albo na wszystkie urządzenia danego typu, albo zmniejszyć swoje zyski i sprzedawać karty AGP bez marży.
Na ratunek chipset
Firmy nVidia i ATI doskonale zdają sobie sprawę z przedstawionych powyżej trudności. Niemniej ze względów ekonomicznych same też nie chcą wytwarzać dwóch rodzajów układów 3D. Dlatego z punktu widzenia wszystkich producentów najlepszym rozwiązaniem problemu jest “przesadzenie” użytkowników Athlonów 64 na platformę wykorzystującą magistralę PCI Express. Tak się właśnie teraz dzieje i dlatego co chwilę swoją rynkową premierę mają kolejne chipsety dla Athlona 64 obsługujące szynę PCI Express. Pierwszym z nich był K8T890 skonstruowany przez korporację VIA. Teraz przyszła kolej na nVidię i ATI. Producenci ci przedstawili bowiem swoje najnowsze konstrukcje: odpowiednio układy nForce4 oraz Radeon Xpress 200 – zdjęcia płyt referencyjnych nVidii i ATI zamieściliśmy obok.
Chipset firmy ATI dostępny będzie w dwóch wersjach – Radeon Xpress 200G oraz Xpress 200P. W pierwszym z nich znalazł się zintegrowany moduł graficzny, zgodny z bibliotekami DirectX 9.0. Niestety, producent nie ujawnił, na konstrukcji jakiej kości 3D on bazuje. Drugi układ pozbawiony został jednostki graficznej. Oba chipy pod względem wyprowadzeń są takie same (ang. pin to pin comatibility), co pozwoli łatwo budować różne wersje płyt głównych.
Sam zestaw układów sterujących jest dość typowy. Mostek północny oznaczony symbolem RS480 może współpracować z procesorami Athlon 64 ze złączem Socket 940, 939 lub 754. Odpowiada on też za obsługę graficznego złącza PCI Express x16 oraz czterech x4. W mostku południowym znalazły się czterokanałowy kontroler Serial ATA z obsługą macierzy RAID 0, 1 i 0+1 oraz dwukanałowy UltraATA/133. Nie zapomniano też o obsłudze ośmiu portów USB 2.0, magistrali PCI oraz dźwięku w standardzie AC ’97.
Konstrukcja nVidii jest nieco bardziej skomplikowana. Producenci płyt głównych dla Athlonów 64 będą mogli zastosować trzy wersje chipsetu – nForce4, nForce4 Ultra oraz nForce4 SLI. W każdej z nich znalazł się gigabitowy moduł sieciowy z wbudowanym sprzętowym firewallem. Według producenta jest to pierwsze tego typu rozwiązanie zintegrowane z chipsetem płyty głównej. Typowy programowy firewall zajmuje ok. 75% mocy obliczeniowej komputera, a konstrukcja nVidii zmniejsza ją do 10% procent.
Drugą nowością jest wprowadzona w wersji nForce4 SLI obsługa trybu SLI. Umożliwia on współdziałanie dwóch kart graficznych PCI Express x16 GeForce 6600 GT i 6800 GT/Ultra w jednym komputerze (patrz: $(LC108791:Foveon znów wkracza do akcji)$). Dzielą się one wówczas po połowie obliczeniami przy generowaniu sceny 3D, przyspieszając wyświetlanie grafiki o ok. 85%. Kolejną innowacją jest wprowadzenie, tak jak w najnowszych chipsetach Intela, obsługi kolejkowania dysków NCQ (Native Command Queuing). Funkcji tej nie zaimplementowano tylko w najprostszej wersji nForce’a 4. Oczywiście nie mogło zabraknąć obsługi macierzy RAID 0, 1 i 0+1. Co ciekawe, kontroler dysków twardych w kościach nForce4 Ultra i SLI jest zgodny ze standardem Serial ATA II.
Nowe układy sterujące dla płyt głównych pojawiły się niemal jednocześnie. Widać więc wyraźnie, że wszystkim producentom zależy na tym, aby jedyne różnice w komputerach PC sprowadzały się do typu procesora, a nie używanych komponentów. I bardzo dobrze, gdyż rozbicie pecetów na dwie niekompatybilne ze sobą platformy zaszkodziłoby przede wszystkim nam – użytkownikom.
