Bez nadzoru
Instalacja bezobsługowa jest najłatwiejszym sposobem “postawienia” systemu operacyjnego na wielu komputerach. Oczywiście możemy spróbować zainstalowany na jednym pececie OS przenosić na inne stacje robocze za pomocą narzędzi do tworzenia obrazów. Sposób ten jednak sprawdzi się tylko w przypadku, gdy wszystkie pecety mają takie same komponenty hardware’owe. Pełna automatyzacja setupu Windows XP oferuje znacznie większą elastyczność. Instalacji takiej możemy dokonać na dużej liczbie komputerów-klientów o różnych konfiguracjach sprzętowych. Dodatkowo, sporządzając specjalne skrypty, zaoszczędzimy czas, a także wyeliminujemy potrzebę pracy administratorów lub użytkowników zajmujących się komputerem i odpowiadających na pytania podczas instalacji. Bezobsługowy setup pozwala na podstawowym poziomie na przeprowadzenie w pełni automatycznego wdrożenia Windows XP Professional na wielu komputerach. Dostępne są jednak inne tryby instalacji nienadzorowanej.
W zależności od potrzeb możemy również zaprojektować i stworzyć automatyczny setup, tak aby użytkownicy lub administratorzy wprowadzali tylko niektóre opcje podczas procesu instalacji. Niestety, bezobsługowe “postawienie” Okien nie jest pozbawione wad. Po pierwsze, przygotowanie w pełni automatycznej instalacji nienadzorowanej nie jest proste i wymaga poświęcenia czasu na przygotowanie wszystkich niezbędnych plików. Poza tym, aby skorzystać w pełni z zalet instalacji bezobsługowej systemu Windows XP, komputer klienta musi mieć BIOS z możliwością uruchomienia OS-u ze startowego dysku CD-ROM (El-Torino No Emulation). Konieczne będzie też wygenerowanie tak zwanego pliku odpowiedzi winnt.sif.
Tworzenie standardowego pliku odpowiedzi |
Menedżer instalacji Windows pozwala wygenerować plik odpowiedzi winnt.sif. Sam proces nie jest skomplikowany – wystarczy, że odpowiemy na kilka pytań zadanych nam przez kreator aplikacji instalacji w taki sposób, jak to zaprezentowaliśmy na zrzutach ekranowych. |
Od czego zacząć?
Aby przygotować płytę CD z instalującym się bezobsługowo systemem operacyjnym, musimy zadbać o kilka szczegółów. Pierwszym z nich jest odpowiednie oprogramowanie. Oczywiście podstawowym elementem będzie tutaj oryginalna płyta z systemem operacyjnym. Potrzebujemy także programu setupmanager.exe pochodzącego z pliku deploy.cab, który to z kolei znajduje się na płytce instalacyjnej Windows XP w katalogu Support\tools. Za pomocą dowolnego programu (Windows Commandera, WinRAR-a, WinZipa itp.) musimy rozpakować interesujący nas plik do wcześniej utworzonego katalogu na dysku twardym naszego komputera.
Jeśli nie mamy systemu operacyjnego wraz ze zintegrowanym już zestawem poprawek, powinniśmy zadbać o obecność najnowszego SP2 w odpowiedniej wersji językowej. Musimy przy tym pamiętać, że chodzi tutaj o SP2 w tak zwanej wersji dla administratorów, czyli takiej, która zawiera wszystkie poprawki.
Oprócz systemu i poprawek koniecznie trzeba się zaopatrzyć w program do tworzenia obrazów płyty ISO, a także w plik z sektorem rozruchowym Windows –
boot.ima
. Ostatecznie do pakietu narzędzi musimy też dołączyć oprogramowanie służące do wypalania płytek, np. Nero Burning ROM. Przydatny może być także program taki jak VirtualPC lub VMWare do przetestowania, czy przygotowany przez nas obraz płyty jest poprawny i czy wszystko działa jak należy.
Po zgromadzeniu potrzebnego oprogramowania musimy zająć się przekopiowaniem zawartości płyty instalacyjnej naszego systemu operacyjnego na dysk twardy do wcześniej założonego katalogu, np.
C:\WinXP
. Zanim jednak to zrobimy, warto się upewnić, czy w wykorzystanym woluminie (partycji) mamy co najmniej 1,5 GB wolnego miejsca. W kolejnym kroku warto dołączyć do tworzonej instalki najnowszą wersję Service Packa (patrz: ramka “Integracja SP2…”). Gdy dysponujemy instalacyjną wersją Windows XP, już zintegrowaną z najnowszymi poprawkami, pomijamy ten krok, ograniczając się jedynie do przekopiowania zawartości płyty do wybranego katalogu.