Rozwiązaniem tej niedogodności wydaje się widotelefonia. Myślano o niej już w latach 30. XX wieku, ale do tej pory nie zdobyła ona zwolenników. Gdy rozmawiają dwie osoby, brak kontaktu wzrokowego nie stanowi przeszkody. Inaczej jest wtedy, kiedy telefoniczne spotkanie odbywa więcej osób. W takiej sytuacji obraz mówiącego bardzo pomaga. Dużo większą popularnością od wideotelefonów cieszą się więc rozmowy wielu osób, podczas których transmitowany jest głos oraz obraz, czyli wideokonferencje.
Usługi te wykorzystywane są głównie podczas spotkań, narad i szkoleń. Mają one zastosowanie szczególnie w firmach, które dysponują wieloma odległymi oddziałami. Przyjazd osób z różnych miejsc oznacza bowiem nie tylko duże koszty, ale także stratę czasu. Innym bardzo specyficznym obszarem zastosowań tego typu usług jest telemedycyna. Wideofoniczne sesje można wykorzystywać do leczenia, konsultacji czy diagnostyki chorego. Wideokonferencja ze znanym specjalistą z innego miasta jest dużo tańsza niż jego przyjazd tylko dla jednego pacjenta.
Choć opisane usługi są zdecydowanie popularniejsze np. w USA, i w naszym kraju można znaleźć firmy, które stosują tę technologię. Między innymi do organizacji spotkań, szkoleń oraz świadczenia usług wykorzystują ją na przykład CitiBank, Exatel, NextiraOne, Plus GSM, Qumak-Sekom oraz TP SA.
Wiele twarzy
Ogólną definicję wideokonferencji już poznaliśmy, teraz pora na dokładniejszą. Wideokonferencja jest to usługa multimedialna pozwalająca co najmniej dwóm osobom znajdującym się w różnych miejscach komunikować się z wykorzystaniem jednoczesnej, dwukierunkowej transmisji obrazu wideo, sygnału audio i danych oraz różnych sieci komunikacyjnych.
Z pojęciem wideokonferencji wiążą się też terminy “telekonferencja” i “wideotelefonia”. Nie mają one jednoznacznych definicji, ale można przyjąć, że wideotelefonia to jedna z form wideokonferencji, realizowana za pomocą wideotelefonów. Z kolei termin “telekonferencja” to najczęściej jednoczesna rozmowa wielu użytkowników z wykorzystaniem różnego sprzętu, realizowana za pomocą sieci telekomunikacyjnej.
Jeśli w wideokonferencji biorą udział tylko dwie strony, mówimy o transmisji w trybie punkt-punkt. W praktyce jednak znacznie częściej mamy do czynienia z komunikacją między większą liczbą osób, czyli z wideokonferencją wielopunktową.
Jedną z odmian konferencji jest tzw. meeting room. Pokój spotkań to ogólnie zaplanowana konferencja, czyli taka, dla której nie określa się większości parametrów. Nie definiuje się tu między innymi daty i czasu jej rozpoczęcia. Użytkownicy uzyskują dostęp do takiej wideokonferencji przez wybranie jej unikatowego numeru, a następnie podanie swoich kodów dostępu. Wśród uczestników spotkania jest osoba o większych przywilejach, tzw. prowadzący (chairman). Ma on prawo zarządzać uczestnictwem w konferencji poszczególnych osób, udzielać im prawa głosu oraz uruchamiać w tle podkład muzyczny lub powitalne slajdy. Po wyjściu z konferencji jej gospodarza lub ostatniego uczestnika zostaje ona zakończona i pokój przechodzi w stan uśpienia. Jeśli w pokoju spotkań zdefiniowana jest lista uczestników, to po wejściu pierwszej osoby system automatycznie dzwoni do pozostałych. Do utworzenia mee-ting roomu niezbędne są zewnętrzny mostek oraz odpowiednie oprogramowanie.
| Standardy transmisji stosowane przy wideokonferencjach | |||
| Standard | Sieć | Kodeki audio | Kodeki wideo |
| H.320 | ISDN | G.711, G.722, G.722.1, G.728 | H.261, H.263, H.264 |
| H.321 | ATM | G.711, G.722, G.722.1, G.728 | H.261, H.263, H.264 |
| H.323 | IP | G.711, G.722, G.722.1, G.723.1, G.728, G.729 | H.261, H.263, H.264 |
| H.324 | PSTN | G.723.1 | H.261, H.263, H.264 |
| H.324M | UMTS | G.722.2, G.723.1 | H.261, H.263, MPEG-4 |
