Na kilku kolejnych stronach przedstawimy garść porad dla tych, którzy chcą ułatwić sobie pracę z pakietem OpenOffice. Przyjrzymy się głównie jego dwóm najważniejszym elementom – edytorowi tekstu i arkuszowi kalkulacyjnemu – a na koniec zajmiemy się programami do obróbki grafiki, tworzenia prezentacji i edycji równań. Być może okaże się, że nasze często nielegalne kopie Worda, Excela albo PowerPointa warto zastąpić programami, które doskonale sprawdzą się jako zastępcy kosztownych, komercyjnych narzędzi.
Writer
Wiadomo, co jest najczęściej wykorzystywanym elementem pakietu biurowego. Edytor tekstu OpenOffice’a sprosta wymaganiom najbardziej wybrednych użytkowników.
1. Łatwe rysowanie tabel
Jeżeli w dokumencie tekstowym chcemy wstawić tabelkę, to nie musimy wywoływać polecenia Wstaw | Tabela. Wystarczy, że skorzystamy ze znaków + i
–
. Pierwszy z nich oznacza linię dzielącą tabelę w pionie, zaś drugi – w poziomie. Dla przykładu: wpisanie ciągu +-+-+-+ i naciśnięcie klawisza [Enter] spowoduje, że w dokumencie tekstowym pojawi się tabela złożona z jednego wiersza i trzech kolumn. Od razu zauważymy, że zmienił się pasek narzędzi Writera i że widnieją na nim ikony narzędzi służących do modyfikowania tabel.
2. Wstawianie znaków specjalnych
Jeżeli chcemy łatwo umieszczać w tekście te znaki, których próżno szukać na klawiaturze naszego peceta, to najwygodniej będzie przygotować specjalne makro i przyporządkować mu wybrany skrót klawiaturowy.
Przyjmijmy, że chcemy mieć możliwość łatwego wprowadzania znaku waluty euro. Wydajemy zatem polecenie Narzędzia | Makra | Zarejestruj makro, a następnie z menu Wstaw wybieramy opcję Znaki specjalne. W wyświetlonym okienku zaznaczamy interesujący nas znaczek. Klikamy przyciski OK i
Zakończ rejestrację
. Zapisujemy makro pod dowolną nazwą (np.
Euro
) i przechodzimy do menu Narzędzia | Konfiguruj | Klawiatura. W sekcji Funkcje odnajdujemy i zaznaczamy nasze makro – zazwyczaj zobaczymy je po rozwinięciu gałęzi OpenOffice.org Makra języka BASIC | Standard Module1. W grupie Skróty klawiaturowe wskazujemy tę kombinację klawiszy, którą chcielibyśmy przyporządkować naszemu makropoleceniu (np. [Ctrl]+[E]), i naciskamy klawisz Modyfikuj. Klikamy jeszcze OK i już możemy łatwo wstawiać do dokumentu znaczek euro.
W taki sam sposób skojarzymy skróty klawiaturowe z wybranym poleceniem lub sposobem formatowania tekstu. Pamiętajmy tylko, żeby tak wybrać skrót, aby nie zastąpić jakiegoś istniejącego. Writer nie ostrzega przed tym, że na przykład kombinacja [Ctrl]+[V] jest zajęta!
3. Szybkierysowanie linii
Writer, podobnie jak MS Word, pozwala nam łatwo wprowadzić do tekstu linie dzielące dokument w poziomie. Jeżeli trzykrotnie wpiszemy znak – (minus), a następnie naciśniemy klawisz [Enter], to w tekście pojawi się ciągła linia biegnąca w poprzek strony. A oto kombinacje znaków pozwalające uzyskać linie innego typu:
___, ===, ~~~, ***
. Efekty ich zastosowania przedstawiamy na ilustracji poniżej:
4. Wyszukiwanie zaawansowane
Uniksowy rodowód OpenOffice’a doskonale widać wtedy, gdy skorzystamy z funkcji wyszukiwania wyrazów w tekście. Po zaznaczeniu opcji Wyrażenia regularne będziemy mogli skorzystać z metaznaków całkiem podobnych do tych, jakie znamy z programów awk czy grep. Przykładowo: wpisanie frazy b.b.l pozwoli nam odnaleźć zarówno słowa bąbel, jak i bubel. Listę wybranych wyrażeń regularnych akceptowanych przez Writera prezentujemy w tabeli na sąsiedniej stronie.
5. Wpisywanie i aktualizacja odnośników
Odnośniki hipertekstowe w dokumentach Writera wprowadzamy inaczej niż w Wordzie. Załóżmy, że z frazą “Portal internetowy” chcemy skojarzyć adres www.chip.pl. Po zaznaczeniu wybranego fragmentu tekstu i naciśnięciu prawego przycisku myszy nie znajdziemy odpowiedniej funkcji w menu kontekstowym. Powinniśmy za to wydać komendę Wstaw | Hiperłącze i w polu Cel wpisać odpowiedni adres.
Gdyby kiedyś zaszła potrzeba zmodyfikowania odsyłacza, także nie mamy czego szukać w menu kontekstowym. Powinniśmy za to rozwinąć menu Edycja i wskazać pozycję Nawigator lub wcisnąć klawisz [F5]. W wyświetlonym okienku przechodzimy do gałęzi Hiperłącza. Właśnie w tym miejscu po zaznaczeniu naszego odsyłacza, kliknięciu prawego przycisku myszy i wybraniu opcji Edytuj poprawiamy “wadliwy” odnośnik.
| Writer – skróty klawiaturowe | |
| Skrót | Funkcja |
| [Ctrl]+[F2] | Wstaw pole |
| [F3] | Dokończ autotekst |
| [Ctrl]+[F3] | Edytuj autotekst |
| [F4] | Otwórz okno źródła danych |
| [F5] | Pokaż/Zamknij okno Nawigatora |
| [F7] | Sprawdź pisownię |
| [F8] | Tryb zaznaczania |
| [Ctrl]+[F8] | Cieniowanie pól |
| [Shift]+[F8] | Zaznaczanie wielu fragmentów tekstu |
| [F9] | Aktualizuj pola |
| [Ctrl]+[F9] | Pokaż/Ukryj znaki niedrukowane |
| [F11] | Uruchom/Zamknij Style akapitu |
| [Shift]+[F11] | Utwórz styl |
| [F12] | Włącz numerowanie |
| [Ctrl]+[F12] | Wstaw tabelę |
| [Ctrl]+[J] | Wyrównaj do prawej i lewej |
| [Ctrl]+[E] | Wyrównaj do środka |
| [Ctrl]+[L] | Wyrównaj do lewej |
| [Ctrl]+[R] | Wyrównaj do prawej |
| [Ctrl]+[Y] | Powtórz ostatnią czynność |
| [Ctrl]+[Z] | Cofnij ostatnią czynność |
| [Ctrl]+[Shift]+[P] | Indeks górny |
| [Ctrl]+[Shift]+[B] | Indeks dolny |
