1) Przygotowanie
Z właściwym oprogramowaniem nie jest to trudne. Najpierw zainstalujcie narzędzie SketchUp (www.sketchup.com), które następnie musicie wzbogacić o wtyczkę SketchUp STL – wybierzcie kolejno »Window | Preferences | Extensions | Install Extension«.
2) Tworzenie własnego obiektu
milimetrów. Z dwuwymiarowego czworokąta uformujcie teraz trójwymiarowy prostopadłościan – posługując się narzędziem »Push/Pull«. Kliknijcie nim raz w czworokącie i wyciągnijcie powierzchnię do góry. Dokładną wysokość rzędu 10 mm określicie, wpisując po prostu “10”.
3) Doskonalenie formy
Aby dodać kolumny i otwory, na których drukarka ma pokazać swoją precyzję, za pomocą narzędzia »Circle« narysujcie na powierzchni okręgi. Żeby otrzymać czyste ustawienie, utwórzcie tymczasowe linie pomocnicze i skorzystajcie z taśmy mierniczej. Kiedy rozpoczniecie rysować okrąg, odpowiednim wpisem określcie jego promień. Przy użyciu narzędzia »Rotate« możecie obrócić je o 180 stopni i kopiować je przy wciśniętym przycisku [Ctrl]. Za pomocą przycisku »Push/Pull« okręgami rysowanymi na jednej stronie wyciśnijcie otwory, a po drugiej stronie wyciągnijcie je w kolumny.
4) Ze SketchUp do drukarki
Kiedy skończyliście pracę z projektem, kliknijcie »File | Export to DXF or STL«. Jeśli menu nie zawiera takiego punktu, to znaczy, że przy instalowaniu wtyczki STL coś poszło nie tak (patrz krok 1). Zatwierdźcie pytanie “Export entire model?” oraz “Export unit: Milimeters” i w “Export to DXF options” wybierzcie format STL. Zapiszcie plik z rozszerzeniem “.stl”. W oprogramowaniu drukarki – w naszym przykładzie Cura dla Ultimakera – otwórzcie model, wskazując »File | Load model file…«. Później określcie parametry podstawowe takie jak jakość druku i materiał oraz wybierając »File | Save GCode«, zapiszcie model jako gotowe dane wydruku. Jeśli podczas drukowania coś pójdzie źle, kliknijcie »Expert | Switch to full settings…«, aby dostosować do obiektu parametry szczegółowe takie jak: grubość warstwy, stopnie wypełnienia podstawy, góry i pustych przestrzeni, temperatura i szybkość drukowania. Plik “.gcode” skopiujcie na kartę SD.
5) Oklejenie stołu
W instrukcji swojej drukarki przeczytajcie, czy musicie oklejać ruchomy stół. W modelu Ultimaker jest to wymagane, aby gorąca głowica drukująca nie stopiła pleksiglasowej płytki i aby przedmiot na koniec dał się odczepić. Rolka taśmy klejącej jest w komplecie. Kiedy się zużyje, weźcie zamiast niej normalną malarską taśmą. Wyjmijcie podstawę i uważajcie, aby przykleić taśmę bez luk i zachodzących na siebie naddatków. Najlepiej zrobić to, ustawiając pasek długą stroną do wcześniejszego paska i dopiero wtedy przyciskając.
6) Ustawienie i rozpoczęcie drukowania
Przed każdym drukiem musicie skontrolować ustawienie stołu i skorygować je, na ile to konieczne. instrukcja do Ultimakera (patrz: wiki.ultimaker.com/Calibrate) zajęłaby kilka stron. W zasadzie chodzi jednak tylko o to, aby cztery śruby na rogach platformy (patrz po prawej stronie) dociągnąć tak, by odstęp pomiędzy głowicą drukującą a powierzchnią płytki wszędzie odpowiadał grubości zwykłej kartki papieru. Włóżcie kartę SD z wygenerowanym wcześniej plikiem “.gcode” do kontrolera drukarki i wybierzcie z menu opcję »Card Menu«. W nim wyświetlą się wszystkie pliki “.gcode”. Rozpocznijcie drukowanie, wybierając odpowiedni plik.
7) Usuwanie błędów
Zwłaszcza przy pierwszych próbach drukowania zaleca się regularną kontrolę postępu, aby w razie problemu przerwać druk. Niedokończony przedmioty i tak zostanie spisany na straty. Podczas naszych testów Ultimakera niekiedy dochodziło do zahamowań ładowania: aby zatrzymać wypływ materiału, drukarka wciąga tworzywo z powrotem. Rozgrzany wcześniej filament klinował się przy ponownym posuwie przed ekstruderem i powodował zator. Dyszę (rozgrzaną) wyczyśćcie dokładnie dwoma skręconymi żyłami miedzianego przewodu. Posiłkując się stroną producenta, spróbujcie ustalić przyczynę błędu i usunąć ją (na przykład przez zoptymalizowane ustawienia wydruku przed zapisaniem pliku “.gcode”) – wtedy rozpocznijcie nową próbę.
8) Obróbka końcowa
Kiedy druk zostanie zakończony, ostrożnie oderwijcie przedmiot, zaczynając od rogów, używając w razie potrzeby małej szpatułki. Odłamcie wystające elementy (pomocnicze kratki jako powierzchnia podstawowa), struktury wspierające i zwisające naddatki włókien. Drobnym pilnikiem albo odrobiną papieru ściernego usuńcie przeszkadzające resztki materiału. Przedmioty można wykańczać wieloma powszechnie dostępnymi w handlu lakierami i farbami, przyda się też grunt do tworzyw sztucznych. Najpierw sprawdźcie tolerancję substancji na starych, wadliwych wydrukach.
