Najważniejszą cechą urządzenia jest to, że pod ekranem głównym przechowuje jeszcze siedem dodatkowych elementów wyświetlacza, które można wyjąć z obudowy i połączyć je ze sobą. Gdy użytkownik uzna, że ekran zegarka jest zbyt mały, może łatwo wysunąć dodatkową część z obudowy. W ten sposób przełączy się w tryb smartfonu. Wtedy zmienia się też oczywiście interfejs – może on pomieścić więcej ikon i obrazów. Jeżeli i taki tryb okaże się niewystarczający, użytkownik może wysunąć kolejne cztery części i uzyskać szeroki, prostokątny wyświetlacz, przypominający tablet.
Niestety patent nie wspomina już o ergonomii takiego rozwiązania. Trzymanie na nadgarstku tak dużego ekranu byłoby z pewnością niewygodne nawet jeżeli miałoby się z niego korzystać tylko chwilę. Być może jednak opaska zegarka miałaby pełnić rolę stojaka. Niewykluczone, że dałoby się też odczepić moduł wyświetlacza i używać jak smartfon czy tablet, trzymając w dwóch dłoniach.
Smartwatch z rozkładanym ekranem na pewno miałby sens i nawet jeżeli nie pojawi się on na rynku w takiej formie, to pewnie zobaczymy go w innej. Producenci od wielu lat eksperymentują z urządzeniami z elastycznymi wyświetlaczami. Tu wystarczy chociażby przypomnieć ostatnio przyznany patent Google’a na coś w rodzaju książki z ekranami OLED. Nie brakuje także pomysłów, w których ekrany zawijałyby się na nadgarstku, jak bransoletka. | CHIP
