Tunele czasoprzestrzenne są bardzo popularnym motywem fantastyki naukowej. Pojawiają się m.in. w takich filmach jak „Star Trek”, „Doctor Who”, czy „Interstellar”. Co ciekawe, ta koncepcja nie jest do końca pozbawiona podstaw, bo opiera się na teoretycznych rozważaniach m.in. Alberta Einsteina i Nathana Rosena, a także innych naukowców, którzy analizowali możliwość istnienia skrótów pomiędzy odległymi częściami wszechświata lub nawet przejścia pomiędzy naszym a innym, hipotetycznym wszechświatem. Jakkolwiek romantyczny i mało prawdopodobny ten pomysł by nie był, astrofizycy na poważnie biorą pod uwagę możliwość istnienia takich przejść. Co więcej, wiedzą już nawet, jak je znaleźć.
Obecność tunelu czasoprzestrzennego mogą ujawnić odchylenia od przewidywanych torów gwiazd, krążących wokół supermasywnych czarnych dziur takich jak znajdujący się w centrum Drogi Mlecznej Sagittarius A*. Jeśli czarna dziura jest połączona z inną częścią wszechświata, to na gwiazdę powinna oddziaływać grawitacja gwiazd znajdujących się z drugiej strony tunelu. To z kolei powinno być widoczne w obserwacjach prowadzonych z Ziemi w formie nieznacznych odchyleń od przewidywanych orbit.
Jedną z potencjalnych kandydatek do obserwacji jest gwiazda S2, która w ostatnich latach zbliżyła się do czarnej dziury w centrum Drogi Mlecznej. Niestety, w tej chwili nie dysponujemy odpowiednio precyzyjnymi instrumentami pomiarowymi, które mogłyby wykryć tak niewielkie odchylenia. Jednak zdaniem jednego z autorów badania, profesora Dejana Stojkovica z Uniwersytetu w Buffalo, będzie to możliwe w ciągu dwóch dekad. Jednocześnie Stojkovic zwraca uwagę, że w ten sposób można wykryć zarówno otwarty jak i zamknięty tunel czasoprzestrzenny. Naukowiec twierdzi też, że prawdopodobnie nie będziemy mogli przez takie przejście do innej części wszechświata podróżować, ponieważ wymagałoby to źródła negatywnej energii, aby utrzymać stabilność takiego skrótu. | CHIP
