Międzynarodowa grupa genetyków kierowana przez uczonych z Francis Crick Insitute odkryła, że współczesne psy wywodzą się z co najmniej dwóch populacji starożytnych wilków. To odkrycie może pomóc nam zrozumieć, kiedy dokładnie psy zostały udomowione, co jest jednym z największych pytań bez odpowiedzi.
Skąd pochodzą psy?
Zgodnie z obowiązującym stanem wiedzy, psy pochodzą od wilka szarego, a ich udomowienie nastąpiło podczas epoki lodowcowej, co najmniej 15 000 lat temu. Nie wiadomo jednak, gdzie to się stało – czy było to jedno miejsce, czy też może kilka odrębnych.
W końcu możemy poznać odpowiedź na to pytanie dzięki pracy opublikowanej w Nature. Uczeni z Francis Crick Insitute przeanalizowali 72 starożytne genomy wilków z ostatnich 100 000 lat pochodzące z Europy, Syberii i Ameryki Północnej. Badania genetyczne wykazały, że współczesne psy są bardziej genetycznie podobne do starożytnych wilków w Azji niż tych w Europie, co sugeruje udomowienie gdzieś na wschodzie.
Dzięki temu projektowi znacznie zwiększyliśmy liczbę zsekwencjonowanych genomów starożytnych wilków, co pozwoliło nam stworzyć szczegółowy obraz przodków wilków w czasie, w tym wokół czasu pochodzenia psów. Stwierdziliśmy, że psy czerpią przodków z co najmniej dwóch oddzielnych populacji wilków – wschodniego źródła, które przyczyniło się do wszystkich psów i oddzielnego bardziej zachodniego źródła, które przyczyniło się do niektórych psów.Anders Bergström z Francis Crick Insitute
Znaleziono także dowody na to, że współczesne psy odziedziczyły DNA dwóch oddzielnych populacji wilków. Wczesne psy z północno-wschodniej Europy, Syberii i obu Ameryk wydają się mieć jedno, wspólne pochodzenie ze wschodniego źródła. Ale wczesne psy z Bliskiego Wschodu, Afryki i południowej Europy wydają się mieć pewne pochodzenie z innego źródła związanego z wilkami na Bliskim Wschodzie, oprócz źródła wschodniego.
Czytaj też: Dzikie zwierzęta zyskały nowe prawa. To historyczna decyzja
To by wskazywało, że wilki udomowiono więcej niż raz, a populacje mogły się mieszać ze sobą. Istnieje także możliwość, że doszło do pojedynczego udomowienia, ale podwójne pochodzenie wynika z faktu, że wczesne psy mieszały się z dzikimi wilkami. Na ten moment nie ma możliwości wskazania bardziej prawdopodobnego scenariusza.
Po raz pierwszy prześledziliśmy dobór naturalny u dużego zwierzęcia w skali czasowej 100 000 lat, widząc ewolucję rozgrywającą się w czasie rzeczywistym, a nie próbując ją zrekonstruować z dzisiejszego DNA. Znaleźliśmy kilka przypadków, w których mutacje rozprzestrzeniły się na cały gatunek wilka, co było możliwe, ponieważ gatunek ten był bardzo połączony na duże odległości. Ta łączność jest być może powodem, dla którego wilki zdołały przetrwać epokę lodowcową, podczas gdy wiele innych dużych mięsożerców zniknęło. Podobne całogenomowe serie czasowe z epoki lodowcowej, u ludzi lub innych zwierząt, mogą dostarczyć nowych informacji o tym, jak przebiega ewolucja.Pontus Skoglund z Francis Crick Insitute
Naukowcy kontynuują badania w poszukiwaniu bliskiego wilczego przodka psów, który mógłby ujawnić precyzyjnie, gdzie doszło do udomowienia.
