Przygotowując się do konwersji, trzeba się dokładnie zapoznać z instrukcją swojego odtwarzacza DVD i sprawdzić, czy obsługuje on odpowiednie standardy – gdyż ostatecznym celem naszych działań będzie stworzenie płyty wideo w standardzie Video-CD lub też SuperVideo-CD. Standard VCD wykorzystuje kodowanie MPEG-1 (zazwyczaj 352×288, 1150 kbit/s) i można go porównać do zapisu VHS, natomiast SVCD jest bliższy jakością S-VHS, a to dzięki kompresji MPEG-2 (zazwyczaj 480×576, 2748 kbit/s).
Ponieważ będziemy wykonywać konwersję, korzystając ze źródła analogowego, wymagane jest urządzenie umożliwiającego zapis materiału w formie cyfrowej. Bardzo dobrym i stosunkowo tanim rozwiązaniem będzie zastosowanie dowolnego komputerowego tunera TV na chipsecie Conexant 848/878 lub podobnego. Zazwyczaj karta tunera pozwala na podłączenie analogowych źródeł sygnału wideo przez złącza Composite oraz S-Video, do dowolnego z tych wejść możemy zatem bez problemów wpiąć magnetowid lub kamerę wideo.
Nagrywamy
Gdy dysponujemy odpowiednim sprzętem – w komputerze jest zainstalowana i poprawnie działa np. karta tunera TV – możemy przystąpić do nagrywania. Do zgrania materiału wideo na dysk twardy komputera posłużymy się bardzo dobrym programem iuVCR oraz kodekiem MJPEG. iuVCR charakteryzuje się dobrze zorganizowanym panelem, umożliwiającym dokładną kontrolę chyba wszystkich możliwych parametrów nagrywania. Kodek MJPEG będzie idealny do przechwytywania obrazu ze względu na zachowanie bardzo dobrej jakości obrazu przy stosunkowo wydajnej kompresji – średnio 10:1. Dźwięk będziemy przechwytywali przez złącze line-in karty muzycznej. Jeśli materiał, który nagrywamy, jest odbierany w stereo, warto go przechwytywać bez kompresji (PCM) przy ustawieniach próbkowania – 16 bitów, 44,1 kHz, stereo. Jeśli nagrywamy program TV, a tuner podaje sygnał w formacie monofonicznym, należy dla zmniejszenia strumienia danych odpowiednio zmienić opcje nagrywania audio.
Ze względu na jakość materiału VHS w większości przypadków wystarczającą rozdzielczością powinno być 1/2 PAL, czyli 384×288. Mimo to warto jednak wybrać wyższą rozdzielczość, na przykład 640×480, szczególnie gdy materiał jest dobrej jakości i zamierzamy przygotować płytę SVCD. Wyższa rozdzielczość przechwytywania zapewnia mniejsze straty jakości związane z procesem konwersji sygnału analogowego na cyfrowy w samym chipsecie tunera. Obraz “złapany” w pełnym PAL-u i później cyfrowo pomniejszony do wymiarów VCD jest nieco wyraźniejszy i ostrzejszy niż przy nagrywaniu w docelowej rozdzielczości.
Edycję czas zacząć
Gdy plik AVI ze zgranym materiałem wideo jest już na dysku twardym komputera, należy go przygotować do dalszej konwersji, wykorzystując choćby popularnego VirtualDuba. Z pliku AVI warto wyciąć niepożądane sceny, a także podzielić cały materiał na fragmenty, które później będą odpowiednimi ścieżkami na płycie VCD/SVCD. Każdy taki wycinek zapisujemy jako osobny plik AVI, który możemy poddać obróbce dzięki wbudowanym w VirtualDuba filtrom. W przypadku przygotowywania materiału do zapisu jako Video-CD warto przeskalować i ewentualnie przyciąć film do rozmiarów akceptowanych przez standard (352×288). Jeśli dysponujemy bardziej zaawansowanym oprogramowaniem edycyjnym, wyposażonym w dodatkowe filtry i efekty, możemy z niego skorzystać na tym etapie obróbki.
| Porównanie właściwości formatów VCD i SVCD | ||
| Właściwości \ format | Video-CD 2.0 | SuperVideo-CD |
| Strumień wideo | MPEG-1 | MPEG-2 |
| Bitrate | stała – 1,15 Mbit/s | zmienna – do 2,6 Mbit/s |
| Rozdzielczość NTSC | 352×240 | 480×480 |
| Rozdzielczość PAL | 352×288 | 480×512 |
| Obrazy nieruchome | MPEG-1 | MPEG-2 |
| Rozdzielczość NTSC | 352×240, 704×480 | 480×480, 704×480 |
| Rozdzielczość PAL | 252×288, 704×576 | 480×576, 704×576 |
| Audio | MPEG-1, layer II | MPEG-1, layer II |
| Bitrate | stała – 224 kbit/s | zmienna – 32-384 kbit/s |
| Liczba kanałów audio | 1 stereo lub 2 mono | do 2 stereo lub 4 mono |
| Dźwięk przestrzenny | stereo z Dolby Pro-Logic | MPEG-2 (5.1) |
| Wykorzystanie ścieżek CDDA | + (opcjonalnie) | – |
| + – tak, – – nie | ||
