Wtedy media specjalnie nie zareagowały. Przez niecały rok była cisza. Dopiero niedawno, w listopadzie 2005 roku, po publikacji raportu technicznego na stronach Microsoftu w Internecie podniosła się informacyjna wrzawa. Okazało się, że mikrojądro systemu jest zbudowane całkowicie od podstaw i ma już ponad 300 tysięcy linii kodu. Językiem, w którym programiści Microsoftu tworzą Singularity, jest Sing#, odmiana C#, a kluczowym aspektem są tzw. SIPs (Software-Isolated Processes), czyli niezależne procesy aplikacji. Najciekawszy jest jednak fakt, że owe procesy są całkowicie izolowane oraz że żaden inny proces nie może dynamicznie ładować ani generować kodu. Oznacza to, że nowy system może być całkowicie niewrażliwy na wirusy, robaki i trojany.
Istotnym fragmentem wspomnianego raportu są również niskopoziomowe benchmarki przeprowadzone na pececie z procesorem AMD Athlon 64 3000+ i z 1 GB pamięci operacyjnej. Z testów tych jasno wynika, że na stworzenie i wystartowanie procesu Singularity potrzebuje 300 tys. cykli procesora, Linux 719 tysięcy, a Windows XP aż 5376 tys.
To oczywiście tylko nieliczne przykłady przewagi prototypu systemu Singularitynad istniejącymi OS-ami. Ale już one pokazują, że najprawdopodobniej będziemy mieli do czynienia z systemem doskonałym. Obyśmy tego doczekali.
