Zmniejszanie “zasobożerności”
Właściciele starszych komputerów po zainstalowaniu OpenOffice’a często narzekają na jego powolny start. Niewątpliwie na komputerze wyposażonym w mniej niż 256 MB RAM-u prędkość uruchomienia aplikacji można porównać do szybkości podjazdu pod stromą górę poloneza zapakowanego po dach dobrze odżywionymi kulturystami. Najprostszym i najbardziej skutecznym sposobem na przyspieszenie ładowania “Otwartego biura” będzie dokupienie obecnie stosunkowo taniej pamięci RAM. Naturalnie istnieją też inne sposoby na zmniejszenie “zasobożerności” darmowego pakietu.
Po pierwsze, możemy wyłączyć maszynę wirtualną Javy. W OpenOffisie wybieramy z menu Narzędzia | Opcje. Na ekranie zobaczymy okno z opcjami konfiguracyjnymi. W panelu po lewej stronie przechodzimy do podgałęzi Java, gdzie likwidujemy zaznaczenie w polu Użyj środowiska Java i naciskamy OK .
Zdarza się, że podczas obróbki dużych dokumentów wydajność darmowego biura z czasem spada. Związane jest to najczęściej z niedostateczną ilością pamięci oraz liczbą pamiętanych kroków edycji, które możemy wycofać. Domyślnie OO.org pozwala na przeprowadzenie 100 operacji Cofnij (Undo). Proponuję w takim wypadku w oknie opcji konfiguracyjnych Open-Office’a zmniejszyć liczbę pamiętanych czynności. Otwieramy podgałąź Pamięć i w polu Liczba kroków wpisujemy wartość np.
20
.
Przyspieszanie startu
Nowoczesne komputery wyposażone w co najmniej 512 MB RAM-u na pewno uruchamiają OpenOffice’a dużo szybciej niż te starsze. Nie znaczy to, że nie można tego procesu zoptymalizować bez ograniczania funkcjonalności darmowego pakietu. Domyślnie po zainstalowaniu OpenOffice’a w Polu systemowym znajdziemy ikonę Szybkie uruchamianie OO.org. Gdy nasza maszyna dysponuje odpowiednimi zasobami, warto pozostawić tę opcję włączoną. Jeśli wyłączyliśmy Szybkie uruchamianie, to możemy je ponownie aktywować w menu Narzędzia | Opcje | Pamięć, w polu Ładuj program OpenOffice podczas uruchamiania systemu. Przyspieszenie startu pakietu osiągniemy również, zwiększając dostępną dla programu pamięć podręczną na elementy graficzne. W tej samej co wcześniej zakładce w sekcji Pamięć podręczna na grafikę, w polu Użyj dla Open-Office wpisujemy wartość 64 MB, a poniżej w Ilość pamięci na obiekt – 8 MB. Po zatwierdzeniu zmian i po kilku uruchomieniach pakietu zauważymy, że darmowe biuro uruchamia się niemal natychmiast po wybraniu go z menu Start czy też z Paska szybkiego uruchamiania.
Zapisywanie plików kompatybilnych z Microsoft Office’em
Jeśli na co dzień używamy OpenOffice’a i wymieniamy się dokumentami z osobami, które korzystają z Microsoft Office’a, to musimy pamiętać o zapisywaniu plików w odpowiednim formacie. Darmowy pakiet biurowy bez problemu radzi sobie ze zbiorami DOC czy też XLS lub prezentacjami PPT. Aplikacje Microsoftu nie akceptują natomiast dokumentów pochodzących z OpenOffice’a. Dlatego aby użytkownicy Microsoft Office’a mogli otworzyć wysłane im zbiory, należy je zapisać w formacie innym niż domyślny ODF. Najbezpieczniejszym formatem zapisu danych tekstowych jest RTF. Jednak nie wystarcza on, kiedy przygotowujemy skomplikowany dokument (zawierający wiele tabel, rysunków i innych elementów). W takim wypadku podczas zapisu efektów naszej pracy zastosujmy format DOC (w wersji zgodnej z Microsoft Word’em 97/2000/XP). Naturalnie w wypadku gdy przetwarzamy inny rodzaj danych, np. arkusz kalkulacyjny w Calcu, czy przygotowujemy prezentację w Impressie, musimy zastosować formaty zapisu zgodne odpowiednio z Excelem (XLS) i PowerPointem (PPT). Należy przy tym pamiętać, aby tworzyć dokumenty w wersji przewidzianej dla MS Office’a 97/2000/XP.
W OpenOffice 2.0 znacząco usprawniono import oraz eksport danych z wykorzystaniem tego standardu. Jeżeli ze względu na kompatybilność chcemy domyślnie zapisywać dane właśnie w formacie zgodnym z produktem firmy z Redmond, musimy dokonać zmian w konfiguracji darmowego “Otwartego biura”. Z menu wybieramy Narzędzia | Opcje i przechodzimy do podgałęzi Ładuj/Zapisz | Ogólne. W panelu po prawej stronie okna odnajdujemy obszar Standardowy format pliku, gdzie używając list Typ dokumentu oraz Zawsze zapisuj jako, możemy ustawić domyślny format zapisu dla dokumentów tekstowych, arkuszy kalkulacyjnych czy też prezentacji.
Zapisywanie dokumentów oraz tworzenie kopii zapasowej
Jeżeli podczas tworzenia ważnego dokumentu nagle nastąpi awaria zasilania, wpisane przez nas dane znajdą się w poważnym niebezpieczeństwie. Dlatego OpenOffice oferuje opcję automatycznego przywracania takich informacji. Domyślnie darmowy pakiet biurowy jest ustawiony tak, aby co 15 minut zapisywać dane o zmianach wprowadzonych w otwartym dokumencie. Jeśli dysponujemy nowoczesnym komputerem, to operacja ta przebiega bardzo szybko (niemal niezauważalnie), parametr ten proponuję więc tak zmniejszyć, aby zmiany były zapamiętywane częściej. Dokonamy tego, otwierając okno konfiguracji OO.org, wydając polecenia Narzędzia | Opcje, gdzie w podgałęzi Ładuj/Zapisz | Ogólne odnajdujemy opcję
Zapisuj informacje automatycznego przywracania co – i zmieniamy domyślną wartość 15 minut na np.
5
. Osobom, które chcą mieć pewność, że ich praca jest bezpiecznie zachowana po każdorazowym naciśnięciu kombinacji klawiszy [Ctrl]+[S], proponuję uaktywnienie dodatkowo opcji Zawsze wykonuj kopię zapasową .
Rysowanie tabel we Writerze
OpenOffice zawiera bardzo przydatne narzędzie do rysowania tabel w edytorze Writer. Zazwyczaj, aby wstawić tabele, korzystamy z narzędzia dostępnego z menu Wstaw | Tabela lub po naciśnięciu kombinacji przycisków [Ctrl]+[F12]. W nowym oknie ustalamy liczbę wierszy i kolumn tabeli, definiujemy jej nagłówek itp. Zamiast mozolnie wpisywać te wszystkie dane, możemy posłużyć się inną, znacznie szybszą metodą. Skrót do narzędzia rysowania tabel znajdziemy na standardowym pasku Writera. Jeżeli klikniemy go lewym przyciskiem myszy, zobaczymy typowe okno kreatora tabeli. Wystarczy jednak przytrzymać lewy przycisk dłużej, aby zobaczyć miniaturową tabelę. Trzymając nadal wciśnięty przycisk, możemy teraz zdefiniować rozmiar tabelki, przesuwając wskaźnik myszy w obszarze minitabelki. Po zwolnieniu przycisku w edytorze zostanie wstawiona tabela o ustalonych przez nas wymiarach.
Czas, data, święta ruchome
Darmowy arkusz oferuje ciekawe funkcje znane z Excela:
DZIŚ()
i TERAZ(). Po skorzystaniu z formuły =DZIŚ() zobaczymy aktualną datę. Wyrażenie =TERAZ() zwraca z kolei bieżącą datę wraz z godziną. Jeżeli chcemy wiedzieć, w którym dniu konkretnego miesiąca przypadnie niedziela wielkanocna, powinniśmy skorzystać z niespotykanej w Excelu funkcji WIELKANOC(). Jej argumentem jest numer roku podany w postaci czterocyfrowej liczby. Wpisując więc w wybranej komórce arkusza formułę =WIELKANOC(2006), otrzymamy wynik 2006-04-16. Używając tej funkcji, możemy również bardzo łatwo obliczyć datę innych świąt ruchomych poprzez dodanie odpowiedniej wartości do wyniku. Podane święta wymagają wpisania następujących formuł: poniedziałek wielkanocny =WIELKANOC() + 1, Wielki Piątek =WIELKANOC() – 2, Zesłanie Ducha Św.
=WIELKANOC() + 49
.
