Wolny chód to następstwo m.in. podeszłego wieku, dlatego naukowcy związani z projektem chcieli opracować coś, co pomoże schorowanym osobom szybciej się przemieszczać. Egzoszkielet jest napędzany przez silniki i sterowany za pomocą algorytmu. Kiedy badacze zoptymalizowali go pod kątem prędkości, uczestnicy eksperyment chodzili średnio o 42% szybciej niż w normalnych butach i bez korzystania z egzoszkieletu. Wyniki badań na ten temat zostały opisane na łamach IEEE Transactions on Neural Systems and Rehabilitation Engineering.
Egzoszkielet zwiększał prędkość przemieszczania użytkowników średnio o 42%
W początkowej fazie eksperymentu jego uczestnikami były młode, zdrowe osoby. Jako że ich rezultaty były bardzo zadowalające, naukowcy mają już plany przeprowadzenia kolejnych testów, tym razem z udziałem starszych osób. Zamierzają też poszukać sposobów na ulepszenie konstrukcji egzoszkieletu. Ich nadrzędnym celem jest opracowanie struktury wykorzystywanej również poza laboratorium.
Opisywany egzoszkielet posiada ramę, którą zamieszcza się na górnej części goleni, a następnie mocuje do buta do biegania, który jest noszony przez użytkownika. Kontrolowane przez algorytm silniki powodują, że ezgoszkielet wypycha piętę do góry i kieruje palce w dół, kiedy następuje moment odpychania się od ziemi.
Urządzenie zwiększało tempo przemieszczania aż o 42%. Algorytm wielokrotnie dostosowywał ustawienia egzoszkieletu podczas stawiania kroków przez użytkownika, co miał na celu zwiększenie jego prędkości przy każdej tego typu regulacji. Jak dużo czasu egzoszkielet potrzebował na odpowiednie dostosowanie ustawień? Było to średnio 150 takich cykli regulacyjnych, co dawało ok. dwóch godzin.