Widok “normalnego” Jowisza jest nam dobrze znany, lecz astronomowie postanowili ukazać go również w odmiennych perspektywach. Np. w podczerwieni, tam, gdzie znajdują się cieplejsze obszary tej planety, możemy zobaczyć jasne, żółte barwy. Z kolei chłodniejsze regiony są ciemniejsze i bliżej im do czerwonego koloru.
Z kolei w ultrafiolecie Jowisz jest stosunkowo podobny do planety, jaką znamy z książek. Zamiast beżowych i brązowych pasów ten gazowy olbrzym jest jednak pomalowany na bardziej pastelowe kolory o jasnoniebieskiej barwie. Za nowe zestawienie odpowiadają naukowcy z National Optical-Infrared Astronomy Research Laboratory (NOIRLab), którzy w ten sposób wykazali, jak wiele informacji na temat Jowisza można zgromadzić poprzez prostą zmianę fal, na których się operuje.
Wszystkie trzy fotografie zostały wykonane w tym samym czasie, 11 stycznia 2017 roku. Odpowiadał za nie nie kto inny, jak stary i poczciwy Kosmiczny Teleskop Hubble’a, choć swój udział w eksperymencie miał też inny instrument. Zdjęcia na optycznej i ultrafioletowej długości fali zrobił Hubble korzystający z kamery Wide Field Camera 3, podczas gdy Jowisza w ultrafiolecie uchwycił Gemini North Telescope wyposażony w Near-Infrared Imager.
Jowisz jest zdecydowanie największą planetą Układu Słonecznego
Co dają nam takie zdjęcia? Choćby to, że w świetle widzialnym możemy dostrzec struktury widoczne na powierzchni Jowisza, ale jednocześnie nie jesteśmy w stanie ocenić grubości otaczających go chmur. Z kolei oglądając tę planetę w podczerwieni, astronomowie mogą dostrzec bardziej przerzedzone obszary, przez które widać energię termiczną przedostającą się “na wierzch”.
Co ciekawe, słynna Wielka Czerwona Plama, jeden z symboli Jowisza, bardzo dobrze widoczna w świetle widzialnym i ultrafiolecie, w zasadzie znika w podczerwieni. Z kolei mniejsza z plam, która powstała stosunkowo niedawno, jest całkowicie niewidoczna w świetle podczerwonym. Ultrafioletowe zdjęcia Jowisza umożliwiają naukowcom śledzenie wysokości i rozmieszczenia cząsteczek w tamtejszej atmosferze. Wyższe warstwy są bardziej czerwone z powodu absorpcji światła ultrafioletowego na dużych wysokościach, podczas gdy niebieskie regiony są takie na skutek odbijania światła ultrafioletowego na niższych wysokościach.
