Tak można pokrótce opisać to niezwykle efektowne zjawisko. Zaćmienia można jednak podzielić na kilka rodzajów, wliczając w to: całkowite, częściowe, obrączkowe i hybrydowe. Średnica Słońca wynosząca 1,4 miliona kilometrów jest 400 razy większa niż średnica Księżyca, który ma ok. 3500 km. Nie ma to jednak większego znaczenia, gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że Srebrny Glob znajduje się około 400 razy bliżej Ziemi niż Słońce.
W efekcie, gdy płaszczyzny orbitalne się przecinają, w pewnych sytuacjach Księżyc może całkowicie przesłaniać tarczę Słońca. Jest to rzadkie zjawisko, ponieważ całkowite zaćmienie Słońca występuje średnio raz na 18 miesięcy. W tym przypadku kluczowa jest tzw. umbra, czyli cień całkowity. Aby zobaczyć pełne zaćmienie, trzeba przebywać w obrębie tego cienia, który przesuwa się po powierzchni Ziemi z bardzo wysoką prędkością.
Całkowite zaćmienie Słońca zdarza się średnio raz na 18 miesięcy
Następne całkowite zaćmienie Słońca, które ma mieć miejsce 4 grudnia 2021 roku, będzie widoczne tylko z części Oceanu Południowego i Antarktydy. Na częściowe zaćmienie załapią się również osoby przebywające na południu Afryki. Częściowe zaćmienie Słońca występuje wtedy, gdy jedynie penumbra (czyli cień częściowy) znajdzie się nad naszymi głowami. W takich przypadkach część naszej gwiazdy zawsze pozostaje w polu widzenia.
Innym rodzajem zaćmienia jest to obrączkowe, w czasie którego niebo ciemnieje, przywodząc na myśl zmierzch. Maksymalny czas trwania zaćmienia obrączkowego wynosi 12 minut 30 sekund. W czasie jego trwania Księżyc wydaje się przechodzić centralnie przez Słońce. Różnica polega na tym, że nasz naturalny satelita jest wtedy zbyt mały, aby całkowicie zakryć dysk słoneczny. Jego odległość od Ziemi może wahać się od 356 400 do 406 700 km, lecz stożek umbry może rozciągać się na odległość nie większą niż 379 322 km. Spośród wszystkich zaćmień Słońca, około 28% to zaćmienia całkowite, 35% to zaćmienia częściowe, 32% to zaćmienia obrączkowe, podczas gdy zaledwie 5% to zaćmienia hybrydowe.
