Okazało się, że źródło tego sygnału – wykryte przez instrumenty CHIME oraz STARE2 – znajdowało się około 30 tysięcy lat świetlnych od Ziemi. Tak niewielka odległość czyni FRB 200428 szczególnie niezwykłym, ponieważ zazwyczaj szybkie błyski radiowe są oddalone o miliony, a nawet miliardy lat świetlnych, co utrudnia ich identyfikację.
Czytaj też: Planety jak Ziemia – ile jest ich w naszej galaktyce?
Najbardziej prawdopodobnymi źródłami pochodzenia FRB wydają się magnetary, czyli obiekty o niezwykle potężnych polach magnetycznych. Tak jest również rzekomo w tym przypadku, ponieważ astronomowie zakładają, iż FRB 200428 posiada pole magnetyczne 5000 bilionów razy silniejsze od ziemskiego. Skala zjawiska jest więc niewyobrażalna.
Ubiegłoroczny sygnał z Drogi Mlecznej zyskał miano FRB 200428
FRB 200428 pochodził z gwiazdozbioru Liska, a kosmiczne śledztwo wykazało, że na terenie tej struktury znajduje się również magnetar zwany SGR 1935+2154. Skierowane w jego stronę instrumenty wykazały, iż obiekt ten emituje promieniowanie rentgenowskie, które pokrywa się z danymi dotyczącymi szybkiego błysku radiowego z kwietnia ubiegłego roku. Kluczowy w badaniach okazał się CHIME, operujący na szerokim zakresie częstotliwości. W efekcie może monitorować obszar nawet 500-krotnie większy niż zazwyczaj.
Czytaj też: Powstała największa w historii mapa galaktyk. Jej autorzy wykorzystali niebywałą liczbę struktur
Jak na razie nie ma pewności, czy magnetary to jedyne źródła szybkich błysków radiowych. Istnieje możliwość, że istnieją również inne odpowiedzialne za to obiekty, a nawet że jesteśmy w stanie wykrywać wyłącznie najsilniejsze FRB, pomijając dziesiątki słabszych. Jednym z możliwych sposób na wykorzystanie tych magnetarów wydaje się użycie ich w formie sond kosmologicznych do badania rozkładu elektronów i pól magnetycznych we wszechświecie.
