Pierwszy na świecie bąbel warp ujawnił się przypadkowo podczas eksperymentu przeprowadzonego przez zespół Limitless Space Institute (LS), kierowanego przez dr Harolda G. White’a, byłego eksperta NASA ds. napędu warp. W wywiadzie dla The Debrief, White powiedział, że inżynierowie DARPA faktycznie przypadkowo trafili na bąbel warp. Niestety, szczegóły tego zdarzenia są owiane tajemnicą. Mamy tylko strzępki informacji.
Bąble warp już tu są?
Prędkość warp to szybkość, z jaką porusza się statek kosmiczny wykorzystujący fikcyjny napęd warp, wymyślony przez twórców serialu “Star Trek”. Warp 1 to prędkość światła w próżni, choć – zgodnie z fizyką w serialu – możliwe jest jej przekroczenie.
W 1994 r. meksykański matematyk Miguel Alcubierre wysnuł teorię, że dałoby się stworzyć napęd warp, który pozwoliłby przemierzanie Wszechświata bez naruszania praw fizyki. Od tego momentu nie udało się jednak poczynić postępów w tej dziedzinie. Tematowi postanowiła przyjrzeć się NASA, która twierdzi, że napęd warp czerpie z ogólnej teorii względności Einsteina.
Według White’a, DARPA cały czas pracuje nad napędem warp i jego stworzenie jest jak najbardziej możliwe. Trzeba jednak zmniejszyć wymagania energetyczne dotyczące hipotetycznego silnika i zmienić materiały zaproponowane przez Alcubierre’a blisko 20 lat temu. Tylko w takim wypadku, napęd warp ma jakiekolwiek szanse się zmaterializować. Wyniki prac agencji DARPA nad napędem warp można przeczytać w European Physics Journal.
Czytaj też: Napęd warp i reaktory zasilane antymaterią – fikcja czy realny cel inżynierów?
White ma nadzieję, że jego zespołowi uda się zaprojektować testowy “statek z napędem warp”. Będzie to jednak model zabawkowy, który będzie miał sprawdzić, czy napęd jest zgodny z obliczeniami Alcubierre’a.
Jak działa napęd warp?
Napęd warp ma działać poprzez tworzenie tzw. bąbla czasoprzestrzennego (bąbla warp) wokół statku kosmicznego w niego wyposażonego. To swoiste zakrzywienie czasoprzestrzeni, pozwalające na zmniejszenie odległości między dwoma punktami (jak słynne zgięcie kartki przedstawiające zasadę działania tuneli czasoprzestrzennych).
Z prędkością warp jest jeszcze jeden poważny problem – statek kosmiczny, który się do niej rozpędzi, prawdopodobnie zostałby zniszczony. Nie wiadomo, czy dałoby się to jakość obejść. Innym problemem potencjalnego napędu warp jest dylatacja czasu, czyli zjawisko, w którym czas zwalnia, gdy poruszamy się coraz szybciej.
