Pareidolia na Marsie zmyliła nawet naukowców. Odkryta formacja tylko wygląda jak hełm, prawda jest znacznie ciekawsza

Najnowsze obserwacje w wykonaniu łazika Perseverance odsłaniają kolejne warstwy geologicznej historii Czerwonej Planety, która skrywa więcej tajemnic niż moglibyśmy się spodziewać. Co kryje się za pozornie znajomymi kształtami marsjańskich skał? Jakie procesy uformowały gigantyczne struktury piaskowe, które do dziś fascynują naukowców? Odpowiedzi mogą zmienić nasze rozumienie nie tylko Marsa, ale i całego Układu Słonecznego.
...

Skała ze sferul kryje tajemnice Marsa

Skała nazwana Horneflya została uwieczniona 5 sierpnia 2025 roku przez kamerę Mastcam-Z na pokładzie łazika Perseverance. Choć jej nietypowy kształt przywodzi na myśl średniowieczny hełm, to nie forma jest tu najciekawsza. Prawdziwą wartość naukową stanowi budowa tej formacji. Składa się ona bowiem głównie ze sferul, czyli kulistych struktur mineralnych. David Agle z NASA zauważa, iż obecność tych sferul to ważna wskazówka dla badaczy próbujących odtworzyć procesy geologiczne, które kształtowały Marsa przez miliony lat. Warto jednocześnie wyjaśnić, dlaczego możemy dostrzegać na zdjęciach hełm, choć wcale go tam nie ma. Ludzka tendencja do rozpoznawania znanych kształtów w przypadkowych formacjach to efekt tzw. pareidolii. Eksperci wskazują, że piramidalne formy są powszechne na Marsie, gdzie wiatr przez tysiąclecia erodował bloki skalne, nadając im niekiedy fantazyjne kształty.

Czytaj też: Nieznany wcześniej związek chemiczny odkryty na Marsie. Naukowcy z SETI i NASA są w szoku

Równolegle Perseverance bada obszar Kerrlaguna, analizując nieaktywne megazmarszczki. Te imponujące struktury piaskowe sięgają nawet metra wysokości i są dziełem marsjańskich wiatrów. Łazik wykorzystuje zaawansowane instrumenty: SuperCam, Mastcam-Z i MEDA do szczegółowej analizy środowiska. Naukowcy badają rozmiar i skład ziaren piasku oraz poszukują śladów skorup solnych. Takie działania są ważne, gdyż na Marsie historia jest zachowana w skale litej, lecz teraźniejszość Czerwonej Planety kształtuje się w ruchomym piasku. Wspomniane megazmarszczki stanowią żywe laboratorium demonstrujące, jak współczesne procesy atmosferyczne wpływają na powierzchnię całej planety.

Krater Jezero. Poszukiwanie śladów starożytnego życia

Badania struktur piaskowych mają praktyczny wymiar dla przyszłych misji załogowych. Dokumentowanie potencjalnych zasobów może okazać się kluczowe dla przetrwania ludzi na Marsie, ponieważ tamtejsze gleby mogą dostarczyć materiałów niezbędnych do funkcjonowania kolonii. Odkrycia Perseverance wspierają program Artemis NASA oraz plany SpaceX dotyczące bezzałogowych misji na Marsa planowanych na 2028 rok. Głównym celem misji Perseverance, rozpoczętej 30 lipca 2020 roku, pozostaje poszukiwanie śladów dawnego życia mikrobiologicznego. Łazik zakończył w grudniu 2024 roku intensywne badania krateru Jezero, czyli miejsca, w którym prawdopodobnie istniało jezioro.

Czytaj też: Nowe zdjęcie Marsa jest jak malarskie arcydzieło. Skąd te niezwykłe kolory?

Naukowcy NASA podkreślają potencjał tego obszaru, wiedząc, iż życie mikrobiologiczne mogło istnieć w Jezero podczas jednego lub więcej wilgotnych okresów w historii Czerwonej Planety. Jeśli tak, ślady ich pozostałości można by znaleźć w osadach dna jeziora. Odkrycia Horneflya i megazmarszczek pokazują, jak wiele tajemnic wciąż skrywa Czerwona Planeta. Każda nowa formacja geologiczna to kolejny element układanki, która może odpowiedzieć na fundamentalne pytanie: czy kiedykolwiek istniało życie poza Ziemią?