W kopalni neuronowej pod ziemią pracować będą tylko roboty. Roboty, które nie wezmą urlopu, nie pracują w systemie zmianowym, nie przeszkadzają im nieludzkie warunki, a jeśli nawet dojdzie do zawalenia tunelu, w którym pracują, to nikt po nich nie zapłacze. Być może z wyjątkiem działu księgowego.
Większość z nich sterowana będzie automatycznie, w oparciu o sieci neuronowe. Do niektórych, problematycznych zadań oczywiście nadal potrzebni będą ludzie. Jednym z największych problemów, jeśli chodzi o automatyzację pracy kopalni jest praca na przodku, czyli o takie czynności jak wiercenie, zabezpieczanie stropu, czy obsługa materiałów wybuchowych – tu prawdopodobnie maszynami będą sterować ludzie, siedzący sobie wygodnie na powierzchni, w klimatyzowanym pomieszczeniu. No i rzecz jasna od czasu do czasu grupa techników będzie musiała pofatygować się osobiście pod ziemię, ale tak to już z maszynami bywa.
Niektóre rozwiązania, z których KGHM Polska Miedź chce skorzystać w swojej neuronowej kopalni już istnieją i są wykorzystywane przez kopalnie w Polsce. W kopalni Polkowice Sieroszewice urobek odstawiany jest automatycznie na miejsce odbioru – automatyczna sieć transportowa składa się tam z 80 przenośników taśmowych, których łączna długość to aż 66 kilometrów. Z kolei w kopalni Głogów Głęboki po raz pierwszy na świecie na szeroką skalę zastosowano metodę prześwietlania sejsmicznego, która służy do rozpoznawania struktury górotworu, dzięki czemu praca tam stała się odrobinę bezpieczniejsza.
Na opracowanie nowych rozwiązań technicznych, KGHM przeznaczył 100 milionów złotych. Kolejne 100 milionów na badania KGHM przeznaczy Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Polacy mają szansę na zrewolucjonizowanie górnictwa i uczynienie go zarówno o wiele bezpieczniejszym i… tańszym. Miejmy nadzieję, że opracowane przez KGHM technologie staną się naszym towarem eksportowym.
