Badacze skupili się na cyrkonie, minerale z gromady krzemianów wyspowych. Ze względu na ich wysoką stabilność, cyrkony są idealnymi kapsułami czasu. Innymi słowy: skutecznie przechowują informacje dotyczące warunków, w jakich powstały. Jest tak nawet w sytuacji, gdy wchodzące one w skład skały, która znalazła się pod wpływem silnych czynników chemicznych czy termicznych.
Czytaj też: Marsjańskie niebo w obiektywie łazika Curiosity. Oto nowe zdjęcia z Czerwonej Planety
Takie podejście stosuje się zarówno w badaniach dotyczących ziemskiej geologii, jak i w odniesieniu do innych obiektów Układu Słonecznego. Autorzy nowych badań wykorzystali fragmenty meteoryt NWA 7034, określany mianem Black Beauty (Czarna Piękność) i znaleziony na Saharze ponad dziesięć lat temu. Został on zidentyfikowany jako bazaltowa brekcja – oznacza to, że składa się z różnych skał złączonych ze sobą za pośrednictwem spoiwa.
Deformacja kryształów cyrkonu nastąpiła po tym, jak w Marsa uderzył duży meteoryt
Fragmenty cyrkonu stanowią niewielką część Black Beauty, a jeden z objętych analizami liczy około 4,45 miliarda lat. Jego charakterystyczna deformacja jest prawdopodobnie następstwem bardzo silnego uderzenia. Naukowcy wiedzą, że do uformowania struktur zaobserwowanych w cyrkonie potrzeba ciśnienia rzędu 20-30 gigapaskali, a takie wartości może wygenerować między innymi kolizja z udziałem dużego meteorytu.
Czytaj też: Sankcje na Rosję a misje w kosmosie. Co z marsjańskim łazikiem Rosalind Franklin?
Dotychczasowe badania związane z powierzchnią i atmosferą Marsa sugerowały, jakoby Czerwona Planeta posiadała powierzchnię umożliwiającą zamieszkanie około 4,2 miliarda lat temu. Z kolei spadek częstotliwości uderzeń meteorytów nastąpił około 4,48 miliarda lat temu. Byłoby to więc około 30 milionów lat przed uformowaniem się ziarna cyrkonu. Nie jest jasne, kiedy dokładnie doszło do uderzenia stojącego za deformację analizowanego cyrkonu, lecz musiało ono nastąpić po uformowaniu się tego minerału. To z kolei sugeruje, że powstanie nadającego się do zamieszkania marsjańskiego środowiska powierzchniowego miało miejsce później niż zakładano.
