Jego dno okazuje się zawierać skały wulkaniczne, które weszły w interakcję z wodą. To nieco odmienny rezultat od spodziewanego, ponieważ naukowcy związani z misją nastawiali się na obecność skał osadowych. Te miałyby powstać, gdy piasek i błoto osiadły w dawniej wodnym środowisku. Na miejscu znaleziono natomiast dwa rodzaje skał magmowych.
Czytaj też: Woda, wszędzie woda! Zaskakująca mapa dotycząca Marsa
Obecność jednego wydaje się związana z aktywnością wulkaniczną mającą miejsce na powierzchni, natomiast geneza drugiej sięga nieco bardziej pod powierzchnię. Łącznie na ten temat ukazały się cztery publikacje naukowe: dwie są dostępne na łamach Science, a dwie kolejne – w Science Advances.
Ogromną wartością zebranych przez nas skał magmowych jest to, że powiedzą nam o tym, kiedy jezioro znajdowało się w kraterze Jezero. Wiemy, iż było tam po tym, jak uformowały się skały magmowe dna krateru. Pozwoli to odpowiedzieć na kilka ważnych pytań: Kiedy klimat Marsa sprzyjał powstawaniu jezior i rzek na powierzchni planety, a kiedy warunki zmieniły się w bardzo zimne i suche, widoczne do dzisiaj?wyjaśnia Ken Farley z Caltech
Krater Jezero niemal na pewno był w przeszłości wypełniony wodą
Związani z misją Perseverance naukowcy wykorzystali dane z instrumentu PIXL (Planetary Instrument for X-ray Lithochemistry) i ustalili, że ziarna oliwinu tworzące formację skalną o powierzchni około 70 000 kilometrów kwadratowych mierzą od 1 do 3 milimetrów. Taki rozmiar jest znacznie większy niż można by się spodziewać po oliwinie, który uformował się w szybko stygnącej lawie na powierzchni planety. Najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem tego fenomenu wydaje się to, w myśl którego oliwin uformował się głęboko pod ziemią z powoli stygnącej magmy.
Czytaj też: Perseverance rozpoczyna najważniejszą część swojej misji. Czym zajmie się marsjański łazik?
Istotną rolę odegrała też SuperCam znajdująca się na pokładzie łazika. Odparowując napotkane skały i analizując powstałą parę za pomocą spektrometru światła widzialnego, łazik jest w stanie poznać ich skład. SuperCam wykorzystuje też światło w bliskiej podczerwieni i wykazał, iż woda zmieniła minerały w skałach pokrywających dno krateru. Zmiany te nie były jednolite, co sugeruje, że potencjalne jezioro mogło istnieć przez ograniczony czas lub jego wody nie miały kontaktu z całą połacią skalną.
