O takim scenariuszu piszą autorzy publikacji zamieszczonej w Advanced Materials. Stoją za nią naukowcy z Uniwersytetu w Amsterdamie, którzy przekonują, że nowy materiał mógłby być stosowany między innymi do projektowania mikroskopów, działań nanolitograficznych oraz realizacji projektów z zakresu lotnictwa czy motoryzacji.
Czytaj też: Ten materiał przyszłości bakteriom się nie kłania. Zawdzięcza to wyjątkowej konstrukcji
To właśnie holenderscy badacze znaleźli sposób na tworzenie sztywnych materiałów, które skutecznie pochłaniają wibracje. Wszystko to przy możliwości zachowania ich lekkości. Sekretem do odnotowania sukcesu okazało się użycie wyginających się materiałów, które dobrze radzą sobie z pochłanianiem drgań, zachowujących jednocześnie swoją sztywność. A skoro takie arkusze mogą być stosunkowo cienkie, to pozwala to na utrzymanie relatywnie niskiej wagi całej konstrukcji.
Materiał zaprojektowany przez naukowców z Uniwersytetu w Amsterdamie mógłby zostać wykorzystany na przykład w lotnictwie, motoryzacji i nanolitografii
Przełomowy materiał, o właściwościach, których kombinacja nie była wcześniej spotykana w dotychczas uzyskanych wariantach, powinien przydać się w wielu różnych dziedzinach. Sami zainteresowani mówią o używaniu go w zastosowaniach z zakresu lotnictwa, motoryzacji oraz nanolitografii.
Według głównego autora badań w tej sprawie, Davida Dykstry, zazwyczaj pożądane jest, aby konstrukcje były lekkie – bez względu na to, czy mają być małe czy duże. Gdy pojawia się możliwość tworzenia ich z materiałów o zadowalającej sztywności oraz dobrze radzących sobie z amortyzacją, to wiele już istniejących projektów można byłoby ulepszyć, nie wspominając o realizowaniu innych od nowa. Z tego względu lista potencjalnych zastosowań praktycznie nie ma końca.
Czytaj też: Zasady dynamiki Newtona mają poważny problem. Nowe materiał wykazuje niewidziane wcześniej właściwości
Mówimy w tym przypadku o jednym z tzw. metamateriałów. Takowe posiadają właściwości, które są zależne od struktury takich materiałów i to w skali większej niż cząsteczkowa, a nie wyłącznie od struktury cząsteczkowej. W szczególności dotyczy to materiałów o własnościach nie występujących w naturalnie istniejących wariantach.
