Dzięki tej technologii roboty wreszcie “poczują świat”, jak ludzie
Zespół badawczy pod kierownictwem Chuana Fei Guo z Southern University of Science and Technology w Shenzhen w Chinach pochwalił się światu swoim nowatorskim sztucznym systemem sensorycznym. Ten jest o tyle zaawansowany, że jest w stanie naśladować wrażliwość dotykową ludzkiego palca, umożliwiając tym samym precyzyjne identyfikowanie delikatnych tekstur pokroju materiałów, mogąc rozróżnić aż 20 różnych tkanin z dokładnością 98,6 procent.
Czytaj też: Chińczycy stawiają na masową produkcję robotów przypominających ludzi. Co planują?
Tradycyjnie ludzie rozpoznają przedmioty, delikatnie przesuwając palce po ich powierzchniach i wykorzystując kombinację stałego nacisku oraz generowanych wtedy subtelnych wibracji. Imitowanie natury z wykorzystaniem technologii jest jednak znacznie trudniejsze i dlatego właśnie dotychczasowe sztuczne sensory dotykowe napotykały ograniczenia w dokładnym identyfikowaniu rzeczywistych obiektów podczas kontaktu lub wymagały wielu czujników do skutecznego działania. Najnowszy wynalazek zespołu naukowców stanowi znaczące odejście od tych ograniczeń.
Czytaj też: Widok jak z filmu. Za amerykańskimi Marines zaczęły podążać roboty
Nowo opracowany system łączy wysoką czułość i szybką zdolność reakcji w jednym sensorze, co jest kluczowe do angażowania się z drobnymi cechami powierzchni i przechwytywania drobnych wibracji. Zwykle systemy dotykowe muszą używać dwóch czujników do zarządzania tymi wymaganiami, bo jednego do ciśnienia statycznego i drugiego do wykrywania wibracji, a tak się składa, że ten nowy sensor skutecznie łączy obie funkcje skutecznie. Powstał z kolei w ramach przejawu biomimikry, jako że naukowcy odwzorowali ludzkie odciski palców.
Czytaj też: Test iRobot Roomba Combo j9+. Najładniejszy robot sprzątający, ale czy najlepszy?
W ramach testów czujnik został pomyślnie połączony z modelem protezy ręki, a działające w tle algorytmy uczenia maszynowego zostały wykorzystane do przetwarzania danych dotykowych. Dzięki niezwykłej rozdzielczości przestrzenno-czasowej, sensor może skutecznie rozróżniać blisko położone mikroskopijne cechy powierzchni, karmiąc algorytm całą masą danych, które następnie są stosownie analizowane. Teoretycznie ta technologia może zrewolucjonizować dziedzinę robotyki i protetyki, zwiększając zdolności czuciowe dotyku maszyn i urządzeń. Jej zastosowanie w protezach kończyn może zapewnić znaczne ulepszenia sensoryczne dla użytkowników, a w wirtualnej rzeczywistości i elektronice konsumenckiej z pewnością przełoży się na bardziej immersyjne i realistyczne doświadczenia użytkownika.
