Międzynarodowy zespół naukowców właśnie dokonał czegoś fascynującego. Obserwacje prowadzące za pomocą najnowszych instrumentów naukowych pozwoliły im potwierdzić teorię dotyczącą powstawania rozbłysków słonecznych opracowaną niemal dwie dekady temu.
Jak piszą naukowcy w najnowszym artykule, w końcu udało się dostrzec na powierzchni Słońca fascynujące „ślizgające się” rekoneksje linii pola magnetycznego Słońca. Zaobserwowane procesy rzucają zupełnie nowe światło na naturę tych niezwykle energetycznych zjawisk słonecznych i być może przyczynią się do opracowania skutecznych metod prognozowania kolejnych rozbłysków, co z kolei pozwoliłoby nam łagodzić niekorzystny wpływ rozbłysków na satelity znajdujące się na orbicie okołoziemskiej, na astronautów znajdujących się na stacjach kosmicznych oraz na sieci energetyczne na powierzchni Ziemi.
Czytaj także: Posłuchaj rozbłysków słonecznych z ostatnich trzech lat. Tak brzmi nasze Słońce
Powszechność w ostatnich miesiącach informacji o kolejnych rozbłyskach na Słońcu może prowadzić do złudzenia, że taki rozbłysk nie jest niczym szczególnym. Warto sobie jednak uświadomić, że każdy taki rozbłysk na Słońcu uwalnia energię nawet 10 milionów razy większą od energii uwalnianej w trakcie erupcji wulkanu. Jeżeli taka energia uwalniana jest na tej części powierzchni Słońca, która zwrócona jest w stronę Ziemi, nawet odległość 150 milionów kilometrów nie jest w stanie jej całkowicie zniwelować, a tym samym Ziemia wyraźnie odczuwa takie zdarzenia.
W swoim projekcie badawczym naukowcy wykorzystali satelitę IRIS, do obserwowania rekoneksji pola magnetycznego w atmosferze Słońca. Właśnie w trakcie tych obserwacji udało się dostrzec, jak połączenia linii magnetycznych (rekoneksje) błyskawicznie przesuwają się po powierzchni gwiazdy.
Aby zauważyć te nietypowe i błyskawiczne ruchy, konieczne było obserwowanie Słońca niezwykle wyraźnie. IRIS wykonywał wysokiej rozdzielczości zdjęcia powierzchni Słońca raz na dwie sekundy. Właśnie dzięki takim obserwacjom astronomom udało się dostrzec niewielkie, jasne struktury poruszające się w atmosferze Słońca z prędkościami rzędu 2600 kilometrów na sekundę.
Owe punkty okazały się punktami, w których dochodzi do połączenia się linii pola magnetycznego i uwolnienia ogromnych ilości ciepła i energii w formie rozbłysków.
Warto tutaj podkreślić, że teoretyczne podwaliny pod odkrycie takich ruchów opracowano już w 2005 roku. Wtedy jednak nie było instrumentów zdolnych tak dokładnie obserwować Słońce, aby dało się zmierzyć prędkości, z jakimi owe jądra rozbłysków poruszają się na Słońcu. Dzięki IRIS sytuacja się zmieniła i właśnie otrzymaliśmy potwierdzenie założeń teoretycznych. Naukowcy przekonują, że sam ruch tych jasnych punktów po powierzchni Słońca może dostarczyć nam informacji o procesach uwalniania energii w trakcie rozbłysku.
Czytaj także: Czeka nas coś poważnego? Zbliża się superrozbłysk na powierzchni Słońca
Rozbłyski słoneczne to zdarzenia, które występują na wielu gwiazdach we wszechświecie. W wielu przypadkach, np. na czerwonych karłach, rozbłyski są znacznie silniejsze niż na Słońcu. Naukowcy szacują, że niektóre z nich są w stanie dosłownie zdmuchnąć atmosferę z krążącej wokół gwiazdy planety, lub też zniszczyć wszelkie istniejące na takiej planecie życie. Może to brzmieć ekstremalnie, jednak warto pamiętać, że taki rozbłysk uwalnia energię, którą można porównać do jednoczesnej eksplozji milionów bomb wodorowych i emitujących promieniowanie w pełnym zakresie spektrum elektromagnetycznego. Warto zatem o nich wiedzieć absolutnie jak najwięcej.