Leki na raka, skuteczniejsze szczepionki i nowe materiały – oto możliwości nowego narzędzia SI

Systemy sztucznej inteligencji mogą zrewolucjonizować całą masę sektorów, odkrywając schematy i rozwiązania, które umykają naukowcom. Ich rozwój jest więc arcyważny dla przyszłości poziomu zaawansowania naszego gatunku, więc dobrze jest słyszeć, że powstała właśnie nowa sztuczna inteligencja na University of Washington, która jest w stanie opracowywać leki na raka, skuteczniejsze szczepionki i nowe materiały (via MIT Technology Review), dzięki możliwości identyfikowania i projektowania nowych białek.
Leki na raka, skuteczniejsze szczepionki, nowe materiały, możliwości nowego narzędzia SI
Leki na raka, skuteczniejsze szczepionki, nowe materiały, możliwości nowego narzędzia SI

Możliwości nowego narzędzia SI, czyli tworzenie zupełnie nieznanych form białek na drodze do rewolucji

To nowe narzędzie wykorzystujące system sztucznej inteligencji doczekało się nazwy ProteinMPNN i pomoże naukowcom znaleźć sekwencje aminokwasów, które utworzą dokładny kształt pożądanego przez nich białka. Jest to możliwe ze względu na wytrenowanie systemu na bardzo dużej liczbie przykładów sekwencji aminokwasów z odpowiednim dla nich opisem. W efekcie naukowcy “nauczyli” system, jak tworzyć białka, pokazując mu te już doskonale nam znane.

Czytaj też: Łazik Perseverance znowu w formie. Spektakularna panorama Marsa

W naturze białka rozwiązują w zasadzie wszystkie problemy życia, od zbierania energii ze światła słonecznego po tworzenie cząsteczek. Wszystko w biologii dzieje się z białek. Rozwijały się one w toku ewolucji, by rozwiązywać problemy, przed którymi stawały organizmy podczas ewolucji. Ale dziś stajemy przed nowymi problemami, takimi jak kowdrioza. Gdybyśmy mogli zaprojektować białka, które byłyby tak dobre w rozwiązywaniu nowych problemów, jak te, które ewoluowały w trakcie ewolucji, są w rozwiązywaniu starych problemów, byłoby to naprawdę, naprawdę ogromne osiągnięcie. Wyzwaniem, oczywiście jest to, co zamierzasz zaprojektować?– powiedział David Baker, dyrektor Institute for Protein Design na University of Washington.

Czytaj też: Lasy wodorostów – większe niż Amazonia, bardziej produktywne, niż myśleliśmy

W dążeniu do sprecyzowania szkieletu białka o pożądanej funkcji, naukowcy stosują dwie metody. Pierwsza nazywa się “ograniczonym omamem” i pozwala na losowe wyszukiwanie wśród wszystkich możliwych sekwencji białek, a druga nosi nazwę “omamu” i pozwala na eksplorację wszystkich możliwych struktur białkowych. Dzięki temu badacze uzyskują dostęp nawet do niewystępujących naturalnie białek i to 200-krotnie szybciej względem systemów o podobnych zastosowaniach.