Minerały ilaste są bardzo ciekawą grupą minerałów. Są one bardzo drobnoziarniste, a pod względem chemicznym stanowią uwodnione glinokrzemiany glinu, magnezu lub żelaza. W dzisiejszym świecie mają one szerokie zastosowanie. Chociażby smektyt powinniśmy kojarzyć, gdyż znajduje się on w popularnym leku na biegunkę o nazwie Smecta. Smektyt zwiększa objętość 8-krotnie podczas kontaktu z wodą, dzięki czemu w naszych jelitach doskonale zbiera i konsoliduje roztwory.
Czytaj też: Takich minerałów na Ziemi jeszcze nie widziano. Jak trafiły na naszą planetę?
Jednak o nie smektycie będzie dzisiaj mowa, a o sepiolicie – uwodnionym krzemianie magnezu. Ten minerał ilasty możemy kojarzyć jako składnik niektórych leków, azbestu oraz żwirku dla kotów. Powstaje on w wyniku przeobrażenia serpentynitów (skał metamorficznych) w procesach hydrotermalnych i wietrzeniowych.
Sepiolit – minerał ilasty, który sprawdzi się w perowskitach
Naukowcy z Turcji opublikowali na łamach Scientific Reports wyniki badań nad zastosowaniem sepiolitu w strukturze perowskitowego ogniwa słonecznego. Przyjęli oni hipotezę, że struktura minerału ilastego sprawdzi się jako warstwa rusztowania. Sepiolit posiada dużą powierzchnię czynną i łatwo się rozpuszcza.
Co przyniósł sepiolit w ogniwie perowskitowym? Wzrost wydajności od 30 do 50 proc. w zależności od rozpuszczalnika oraz lepszą krystalizację i stabilność ogniwa. Sepiolit absorbuje duże ilości wody, więc zapobiega uszkodzeniom powodowanym przez wilgoć w otoczeniu. Warto dodać, że ten minerał ilasty występuje powszechnie w środowisku, jest tani i oczywiście naturalny.
Czytaj też: Na Księżycu znaleziono nieznany do tej pory minerał. To pierwszy wykryty przez tę nację
Sprawność konwersji energii w przypadku ogniwa z sepiolitem wyniosła około 16 proc., a tego bez minerału ilastego – maksymalnie 7,92 proc. Analizy wydajności przeprowadzono na 150 testowych ogniwach o różnym składzie i proporcjach, aby uzyskać najbardziej miarodajne i wiarygodne wyniki.
Minerały ilaste znane są przemysłowi nie od wczoraj, ale w konstruowaniu ogniw słonecznych jeszcze nie znalazły szerszego zastosowania. Być może doniesienia badaczy z Turcji odmienią wkrótce tę sytuację.
