Bezprzewodowa technologia na bazie jonów ma ułatwić sczytywanie danych z implantów ludzkiego ciała
Technologie bezprzewodowe pokroju Bluetooth, częstotliwości radiowych, czy ultradźwięków nie są najlepszym rozwiązaniem do pozyskiwania danych z implantów umieszczonych w ciele pacjenta. Penetracja ludzkiej tkanki w ich wykonaniu jest mierna, co utrudnia komunikację między implantem, a urządzeniem medycznym, podczas gdy obejście tego problemu poprzez poprowadzenie np. stałych przewodów może skończyć się spadkiem komfortu pacjenta, a nawet infekcją.
Czytaj też: Runął 60-metrowy maszt. Przeciwnicy sieci komórkowych wracają „do pracy”
Dlatego też wspomniani naukowcy opracowali nową technikę, która bazuje na jonach w ludzkiej tkance, w których to implant zapisuje dane, aby następnie odbiornik zewnętrzny mógł je odczytać z dużą prędkością transmisji. To naturalne, że komórki w organizmie wymieniają się jonami w celu komunikacji między sobą, dlatego zespół wykorzystał elektryczną energię potencjalną zmagazynowaną w tych tkankach we własnym celu.
Czytaj też: Kolejny test polskiej trójstopniowej rakiety suborbitalnej zakończony
Ten sposób wymaga wszczepienia w ludzką tkankę pary elektrod, które mogą kodować dane w ramach zmiennych impulsów elektrycznych, a następnie “przechowywać je” w jonach w tkance. Aby system działał, należy umieścić drugą parę elektrod na powierzchni tkanki, aby odebrać tę zmagazynowaną energię i zdekodować dane, co ma umożliwić transfer danych na głębokości nawet 10 cm przy jednocześnie niższej utracie sygnału, niż w przypadku komunikacji radiowej na dowolnej głębokości.
Czytaj też: Astronomowie zaobserwowali najodleglejszą galaktykę w historii. Zawiera jedne z pierwszych gwiazd
Na dodatek szybkość transmisji w tej technologii była również większa niż w przypadku innych technik, bo sięgała 60 MHz i może na dodatek zostać dalej poprawiona. Zwłaszcza że testy na żywych szczurach zakończyły się pozytywnie, wychwytując sygnały z poszczególnych neuronów, dodając naukowcom skrzydeł, bo teraz ich plany obejmują stworzenie i przetestowanie wszczepialnego biosensora wykorzystującego tranzystory organiczne, które mogą korzystać z tej komunikacji jonowej.
