OnePlus Pad Go 2 – parametry
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| Procesor | MediaTek Dimensity 7300-Energy (8 rdzeni, 8 wątków, 4 × 2,6 GHz ARM Cortex-A78 + 4 × 2,0 GHz ARM Cortex-A55), 4 nm |
| GPU | ARM Mali-G615 MP2 |
| Ekran | 12,1″, 7:5, 2800 × 1980 px, 284 ppi, LCD IPS 12-bit, 120 Hz, HDR10, Dolby Vision, jasność 600 nit, HBM 900 nit, 98% DCI-P3, współpraca z piórkiem |
| Pamięć RAM | 8 GB LPDDR5X 4266 MT/s @3200 MT/s |
| Pamięć Flash | 128 GB, 256 GB |
| Aparat główny | – 8 Mpix |
| Aparat przedni | – 8 Mpix |
| Audio | 4 głośniki w układzie stereo, BT (SBC, AAC, aptX, aptX HD, LDAC) |
| Łączność | nanoSIM 5G, LTE+, HSPA, Wi-Fi 6, Bluetooth 5.4, BLE, USB-C |
| Lokalizacja | A-GPS, GLONASS, GALILEO, QZSS |
| Akumulator | Li-Ion, 10050 mAh, ładowanie SuperVOOC 33 W |
| Waga | 599 g |
| Rozmiary | 266,01 × 192,77 × 6,83 mm |
| Certyfikaty | TÜV Rheinland Smart Care 4.0 |
| System operacyjny | OxygenOS 16 |
| Cena | – 8/128 GB (wersja Wi-Fi): 349 EUR – 8/256 GB (wersja 5G): 449 EUR – OnePlus Pad Go 2 Stylo: 79 EUR – Case ochronny: 39,99 EUR |
Sprzedaż w Polsce rozpocznie się 22 stycznia 2026 roku, polskie ceny nie są na razie znane i zostaną podane w późniejszym terminie.
Wzornictwo i konstrukcja
Tablet zapakowany został w proste pudełko w kolorze białym i czerwonym, ze zdjęciem tabletu na górnej części. Do środka można dostać się bez użycia narzędzi – dostępu bronią papierowe naklejki, z paskami do oderwania. W środku znajduje się tablet, kabel USB-A->C w tych samych kolorach oraz dokumentacja.
Dostępne w handlu będą dwie wersje kolorystyczne – Lavender Drif, wyposażona w 128 GB i łączność 5G oraz i Shadow Black, z pamięcią 256 GB i modemem 5G – taki właśnie trafił do mnie na testy. Wspomnę też od razu o akcesoriach, które otrzymałem razem z tabletem do testów – było to etui Pad Go 2 Folio Case, oraz stylus Pad Go 2 Stylo.
Jeśli chodzi o wygląd – nie ma tu się zbytnio nad czym rozwodzić, konstrukcja jest typowa do bólu. OnePlus Pad Go 2 jest spory (przekątna 12.1 cala robi swoje), ekran zajmuje 88,5% przedniego panelu i z grubością 6,83 mm nie próbuje być szczupły na siłę. Jego wagę (599 g) też czuć – szczerze mówiąc, chyba wolałbym nieco mniejszy ekran i niższą wagę, dłuższe trzymanie tabletu w ręku nie należy niestety do przyjemności.
OnePlus Pad Go 2 przygotowany jest przede wszystkim do pracy w formacie poziomym – wskazuje na to umieszczenie kamery na środku ramki jednego z dłuższych boków urządzenia oraz para głośników stereo na każdym krótszym boku. Na lewym znalazł się dodatkowo slot na kartę nano SIM, a na prawy port USB-C. Przyciski skoncentrowane zostały w lewym górnym rogu tabletu – w formacie pionowym będzie to oczywiście prawy górny róg. W tym samym rogu na tylnym panelu znalazł się także pojedynczy aparat fotograficzny, niestety nieznacznie wystający.
Do jakości wykonania nie mam żadnych zastrzeżeń – szkło i aluminium to dobry standard, nic tu nie skrzypi, czego chcieć więcej? Gorzej oceniam etui, złożone z plastikowej wytłoczki, w którą wciskamy tablet i okładki wykonanej ze sztucznej skóry z dodatkowym paskiem z magnetycznym zamknięciem – robi, co do niego należy, ale tylny panel wygląda jak wykonany z mlecznego dwuwarstwowego poliwęglanu komorowego prosto z budowy. Z praktycznego punktu widzenia etui zasługuje na 4 w szkolnej skali, za wzornictwo 3-.
Plusem etui jest miejsce na stylus, który się wciska w przeznaczony dla uchwyt. Minusem – siła jaką potrzeba, by tenże stylus stamtąd ponownie wydobyć – szczęki trzymają go z taką siłą, że można mieć wrażenie, że prędzej piórko się złamie, niż ustąpią. Wygodne to nie jest, zwłaszcza w porównaniu z mocowaniem magnetycznym, pocieszać się można tym, że zgubić stylusa tam włożonego też się nie da.
Czytaj też: Test Ninkear S14 – zawodnik wagi lekkiej
Ekran, czyli co by tu zrobić nietypowo
Ekran zastosowany w OnePlus Pad Go 2 to panel IPS o przekątnej 12,1 cala i rozdzielczości 2800 × 1980 pikseli i odświeżaniu do 120 Hz. Choć to nie AMOLED, ekran jest całkiem porządny, z jasnością nominalną 600 nit i 900 nit w trybie HBM – dosyć, by dało się używać tabletu w jasnym świetle. Proporcje ekranu są dziwne – z układem 7:5 nie spotkałem się w żadnym innym urządzeniem, ale uważam to za dobry wybór – przy multimediach mamy co prawda spore puste pasy nad i pod filmem, ale za to strony internetowe znacznie lepiej się przegląda niż na wyświetlaczach panoramicznych, a jeszcze lepiej czyta się książki. Przy okazji proporcje ekranu doskonale w pionie współgrają z Instagramem (lub raczej współgrałyby, gdyby pracował na pełnym ekranie), ale to już czysty przypadek.
Panel obsługuje kolor 12 bit na kanał – fizycznie panel obsługuje 8-bitów koloru, dodatkowe 4 bity osiągane są za pomocą FSR. W ustawieniach systemu znajdziemy typowy zestaw regulacji w ustawieniach – 2 główne tryby kolorów, Żywy (odpowiadający P3) i Naturalny (sRGB), oraz dodatkowy tryb Profesjonalny z dwoma podwariantami – Kinowy (P3) i Olśniewający, korzystający z pełnego gamutu, ale bodaj bez zarządzania kolorem. Wybór konkretnego zależy przed od gustu, sam korzystałem przede wszystkim z profesjonalnego kinowego.
Wyświetlacz jest zgodny z HDR10 i Dolby Vision, ale nie obiecujcie sobie z tego powodu zbyt wiele – bez ekranu OLED i kontroli jasności każdego piksela lub bez IPS z podświetleniem microLED efekty nie są zbyt przekonujące, choć oczywiście lepsze, niż bez ich obsługi. Na ekranie LCD nie ma rzecz jasna mowy o Always-on Display.
A jak to wygląda od strony praktycznej? Na jakość obrazu nie miałem powodu narzekać. Kolory są dobre, zdjęcia wyglądają bardzo dobrze, jedynie wspomniany HDR nie działa najlepiej, co wziąwszy pod uwagę duży potencjał multimedialny urządzenia trochę boli. Zarzuty mam też do bardzo nieprzewidywalnego automatycznego ustawiania jasności, które potrafiło bez przyczyny mocno przyciemnić obraz mimo braku zmiany warunków, a do tego oprogramowanie nie uczyło się moich preferowanych ustawień. Dawno nie widziałem tak źle działającego automatu i bardzo liczę na to, że w którejś aktualizacji zostanie to poprawione.
Czytaj też: Test Microsoft Surface Laptop 7 15,6″. Pełzająca rewolucja ARM
OxygenOS na tablecie
OnePlus Pad Go 2 pracuje pod kontrolą systemu OxygenOS 16, bazującym oczywiście na Androidzie o tym samym numerze. Poprawki bezpieczeństwa i aktualizacje systemowe Google Play datowane są na 1 listopada 2025 roku, a że w chwili, gdy to piszę, jest jeszcze parę dni do premiery, to niewykluczone, że wpadnie jeszcze jakiś patch na gorąco.
Do działania systemu nie mam zastrzeżeń – mimo dość umiarkowanej pojemności RAM system działa sprawnie i bez większych przycięć – bo mniejsze owszem, się zdarzają, ale niezbyt często. Interfejs systemowy został przystosowany do tabletu i to w sposób bardzo zgrabny – pasek launchera przypomina pasek z iPadOS i macOS, włącznie z sekcją dla ostatnio uruchamianych aplikacji, a jedynym odstępstwem jest przycisk, który otwiera dock, zatem ma funkcję analogiczną do przycisku Windows z wiadomego systemu. I takie hybrydowe rozwiązanie znakomicie sprawdza się w praktyce. System wzbogacony został o obsługę piórka i odręczne wprowadzanie tekstu – z moimi bazgrotami oprogramowanie radziło sobie zaskakująco dobrze i zadziwia postęp, jaki w tej materii nastąpił w krótkim czasie. Przeciągnięcie rysikiem od prawego górnego rogu wywołuje zrzut ekranu z możliwością robienia adnotacji, a przyciśnięcie przycisku i przeciągnięcie rysikiem powinno zapisać wycinek – ta opcja za nic nie chciała u mnie działać.
Jeszcze jedna uwaga – o ile system i launcher działają przewidywalnie i pewnie, o tyle androidowe aplikacje na tabletach dostają czasem małpiego rozumu i np. nie uznają, że tablet jest w położeniu panoramicznym, wyświetlając interfejs użytkownika bokiem. Dotyczy to np. aplikacji Deutsche Grammophon Stage+, która do formatu panoramicznego przełącza się dopiero podczas oglądania. Ta sama aplikacja w wersji dla iPadOS nie ma rzecz jasna żadnych problemów z działaniem w wersji poziomej.
Łączność – coś tu się zadziało
Testowy OnePlus Pad Go 2, jak już wspomniałem, otrzymałem w wersji wyposażonej nie tylko w dwupasmowe Wi-Fi 6, ale także w slot na kartę nanoSIM i pełen moduł łączności 5G. Po włożeniu karty sim Orange Flex automatycznie załączone zostało VoLTE, miałem też możliwość aktywacji VoWiFi. Dostępne były także połączenia video w standardzie ViLTE.
Moduł 5G sprawował się bardzo dobrze – w testach wydajności download dociągał do 600 Mbps, nie odbiegając w niczym od świetnego smartfonu OnePlus 15. Wi-Fi niestety okazało się przykrym zaskoczeniem – tablet z routerem łączył się z prędkością zaledwie 480 Mbps, a rzeczywiste transfery zbliżone były do 350 Mbps. Z punktu widzenia zastosowań praktycznych to zupełnie wystarczy, niskie transfery odczujemy w zasadzie przy odtwarzaniu urządzenia z backupu i przy transferach dużych plików, ale mimo wszystko taka oszczędność jest niezrozumiała – toż nawet tańsze smartfony radzą sobie dzisiaj znacznie lepiej.
Do współpracy ze słuchawkami OnePlus Pad Go 2 posiada standardowy zestaw kodeków audio – SBC, AAC, aptX, aptX HD, LDAC oraz kodeki BLE. Nie ma coraz bardziej popularnego LHDC 5, obecnego w smartfonach firmy, ale też nie spodziewałem się go tu zobaczyć. Obecność LDAC jako kodeka wysokoprzepływnego zapewnia współpracę z większością lepszych słuchawek i to w zasadzie wystarczy, nie sądzę bowiem, by tablet miał zastąpić smartfon w roli odtwarzacza muzyki (jest zbyt nieporęczny), a przy filmach wyższa jakość jest zbędna.
Czytaj też: Recenzja iPad Air M3 (2025). Bezkonkurencyjny mimo braku rewolucji
Wydajność, a raczej wyyydaaajnooość
OnePlus Pad Go 2 wyposażony został w układ SoC MediaTek Dimensity 7300-Ultra (jak twierdzi dokumentacja) lub 7300-Energy, jak twierdzi sam OxygenOS. Różnica jest o tyle nieistotna, że w rzeczywistości są to te same układy, różniące się odrobinę optymalizacją oprogramowania. Wydajnościowo jest to teraz niższa średnia półka i takie też są wyniki benchmarków, które dla porządku podaję.
- Geekbench 6 Single Core: 983 pkt
- Geekbench 6 Multi Core: 2874 pkt
- Geekbench 6 GPU OpenCL: 2493 pkt
- Geekbench 6 GPU Vulcan: 2466 pkt
- Geekbench AI CPU: 954 / 957 /2037 pkt
- Geekbench AI GPU: 493 / 755 / 623 pkt
- Geekbench AI NNAPI: 579 / 1394 / 2952 pkt
- Geekbench AI QNN: brak obsługi
- Wild Life: 3214 pkt
- Wild Life Extreme: 859 pkt
- Steel Nomad Light Stress Test: 362 / 358 pkt, stabilność 98,9%
- PCMark Work 3.0: 9612 pkt
Wyniki, jakie w testach osiągnął OnePlus Pad Go 2 są zatem bardzo przeciętne, słabsze nawet od półtorarocznego budżetowego smartfonu CMF Phone 1 i nie jest to niespodzianką – ta specyfikacja nie powstała do bicia rekordów, do grania, ani do poważnej pracy. Jeśli ktoś potrzebuje wydajności, to OnePlus ma do takich celów zupełnie inną propozycję, a szczerze mówiąc w tej lidze i tak rządzi iPad Air i iPad Pro. Do czytania i oglądania OnePlus Pad Go 2 nie potrzebuje więcej mocy, tyle że trzeba brać pod uwagę potencjalnie dość szybkie moralne zestarzenie się tabletu.
- szybkość ciągłego zapisu danych: 599,57 MB/s,
- szybkość ciągłego odczytu danych: 611,32 MB/s,
- szybkość losowego zapisu danych: 21,31 MB/s,
- szybkość losowego odczytu danych: 7 MB/s
- kopiowanie pamięci: 5,77 GB/s
Tu także brak niespodzianek – wydajność pamięci UFS 3.1 jest na dzisiejsze czasy bardzo przeciętna.
Czytaj też: Test Xiaomi REDMI Pad 2 Pro – udany tablet w bardzo dobrej cenie
Zagraj to jeszcze raz, Sam
OnePlus Pad Go 2 ma 4 głośniki rozmieszczone w układzie stereo na krótszych bokach tabletu. Wyglądają niepozornie, ale grają całkiem nieźle, radząc sobie zarówno z efektami video, jak i muzyką. Są w stanie oddać poprawnie zaskakująco szerokie pasmo, z wyjątkiem basu, który niedomaga. Brakuje mi bardzo wsparcia Dolby ATMOS – przydałoby się zarówno w muzyce z Apple Music, jak i w filmach z VOD.
Jeśli chodzi o słuchawki, w oprogramowaniu znajdziemy system OReality Audio. Działa w miarę dobrze, ale do Dolby startu nie ma, także dlatego, że nie wspiera go żaden serwis VOD i streamingu audio. Zestaw kodeków BT opisałem w części poświęconej łączności, tu zatem tylko przypomnę, że zapewnia przyzwoitą obsługę także tych lepszych słuchawek.
Czytaj też: Recenzja Huawei MatePad 11.5 2025. Najbardziej opłacalny tablet na rynku stał się jeszcze lepszy!
Czas pracy
OnePlus Pad Go 2 wyposażony został w energooszczędny chipset oraz akumulator o pojemności 10050 mAh. Efekt jest łatwy do przewidzenia, tablet jest ciężko „zarżnąć”, podczas typowego dla mnie użytkowania ładowałem go co 4 dni, przy intensywnych testach dawał radę wytrzymać dwa dni. Ładowanie jest „szybkie”, w systemie SuperVOOC, z mocą maksymalną 33 W. Uzupełnienie baterii trwa około 2 godzin, ładowarki w zestawie brak, na szczęście OnePlus Pad Go 2 nie okazał się pod tym względem wybredny i sprawnie dogadywał się także z wszystkimi moimi ładowarkami PD 3.
Biometria
Jedną z poważniejszych wad OnePlus Pad Go 2 jest pozbawienie tabletu czytnika linii papilarnych. Jedynym systemem biometrycznym jest rozpoznawanie twarzy, do czego wykorzystywany jest sensor kamery przedniej. Poziom bezpieczeństwa jest raczej umiarkowany, choć nie udało mi się oszukać systemu zdjęciem wyświetlonym na smartfonie, ale główną konsekwencją jest to, że biometrią nie da się logować do aplikacji bankowych, autoryzować transakcji, ani nawet dostać się do managera haseł, trzeba to robić za pomocą haseł lub PIN. Nie jest to zbyt wygodne i skanera papilarnego, choćby najprostszego, takiego w przycisku, bardzo brakuje.
Zdjęcia
Jakie zdjęcia? Tabletem nie robi się zdjęć, tabletem można ewentualnie zeskanować dokument lub kod QR. Do tego zastosowany sensor 8 Mpix jest odpowiedniej jakości i na tym lepiej poprzestać.
Tak samo przednia kamera 8 Mpix w miarę nadaje się do rozmów, ale selfie lepiej robić czymś innym. Tyle chyba na ten temat – serio, serio!
Podsumowanie
OnePlus Pad Go 2 jest całkiem udanym przedstawicielem tabletów ze średniej półki. Jego sensem istnienia jest przeglądanie internetu, czytanie książek i komiksów (duży ekran naprawdę się tu sprawdza) i filmy, filmy, filmy. Tablet ma naprawdę dobry ekran (choć tylko IPS, to jest Dolby Vision), przyzwoite głośniki i bardzo dobrą baterię – to świetny sprzęt na wszelkiego rodzaju wyjazdy niezwiązane z pracą, gdy chcemy uniknąć zabierania laptopa do „konsumpcji treści” (nienawidzę tego określenia).
Do poważnej pracy – no cóż, OnePlus Pad Go 2 raczej się nie nadaje, trzeba głębiej sięgnąć do kieszeni. Przydałoby się też poprawić parę glitchy związanych z obsługą piórka, za moment premiera, liczę tu na aktualizację – niestety w opisie tej, która wjechała na premierę, nic na ten temat nie znalazłem. Na plus zaliczam, że to jeden z naprawdę niewielu problemów, jakie miałem z tym urządzeniem. A to całkiem niezły wynik.